Author: FilipAdmin

UE – RZEPAK MOCNY PO NOWYM ROKU

Na giełdzie Euronext w Paryżu kontrakt na rzepak na luty’2017 roku w ciągu ostatniego tygodnia umocnił wartość o 2,3% do 418 euro/t wobec 410 euro/t (+1,8%) przed dwoma tygodniami (wzrost wartości o 7,5 euro/t). Czwartkowe notowania były zbliżone wobec rekordowej ceny kontraktu lutowego sprzed 3 tygodni, tj. z 15 grudnia 2016 roku (419,8 euro/t). Okres około Bożego Narodzenia cechował spowolniony handel, co odbiło się na notowaniach. Ożywienia po tym okresie wynika ze wzrostu aktywności uczestników rynku oraz napiętego bilansu rzepaku w UE w bieżącym sezonie 2016/17 na skutek zeszłorocznych zbiorów, które były na poziomie około 20 mln ton (-10%). W bieżącym sezonie zapotrzebowanie na importowany rzepaku w Unii jest na rekordowym poziomie około 4 mln ton, z czego najwięcej ma pochodzić z Australii (około 2 mln ton) oraz Kanady i Ukrainy (po około 0,9 mln ton). Po grudniowym porozumieniu OPEC ograniczającym globalne wydobycie ropy jej ceny zwyżkowały powyżej 50 USD/baryłkę (5 stycznia – 56,9 USD/baryłkę), co wpływa wspierająco na ceny olejów roślinnych (oraz surowce oleiste) ze względu na poprawę opłacalności produkcji biodiesla. Na rynku rzeczywistym przez tydzień podrożał rzepak, ale soję i oleje roślinne cechowały różne kierunki zmian. Na giełdzie w Winnipeg w Kanadzie Canola w ostatnim tygodniu w kontrakcie na styczeń’2017 tylko nieznacznie umocniła wartość o 0,3% do 497,7 CAD/t (przed 2 tyg. 505,7 CAD/t) wspierana ograniczoną sprzedażą przez farmerów, ale „ciągnięta” w dół na skutek umocnienia kursu dolara kanadyjskiego, co pogarsza opłacalność sprowadzania Canoli z Kanady przez zamorskich importerów. Należy jednak zauważyć, że notowania Canoli spadły istotnie poniżej tych sprzed 3 tygodni (15 grudnia 518,6 CAD/t) przede wszystkim za sprawą poprawy perspektyw zborów soi w Ameryce Płd. wraz z osłabieniem jej cen w USA. Na giełdzie towarowej w Chicago styczniowy kontrakt terminowy na soję w ciągu tygodnia był stabilny i znalazł się w czwartek 5 stycznia br. na poziomie 368,7 USD/t (przez 2 tyg. wzrost o 0,9%). Przez 3 minione tygodnie (od 15 grudnia 2016 r.) styczniowy kontrakt potaniał jednak o 9,4 USD/t za przyczyną poprawy perspektyw zbiorów soi w Ameryce Południowej oraz niepewności wobec chińskiego popytu na soję. Zatem na rynku soi ostatnio dominują silne czynniki fundamentalne, tj. wielka globalna produkcja soi (w tym w USA) w bieżącym sezonie, a nowy impuls do zmian może ewentualnie dać kolejny, styczniowy (12 I br.) raport USDA.

Źródło: FAMMU/FAPA z wykorzystaniem Reuters i innych źródeł

UE: NA RYNKU ZBÓŻ OKOŁOŚWIĄTECZNY SPOKÓJ

Koniec grudnia ub.r. na rynku zbóż przebiegał w miarę spokojnie. Notowania pszenicy w kontraktach terminowych na Euronext w pierwszym tygodniu nowego roku również nie wykazywały większych wahań. Pod koniec pierwszego tygodnia stycznia br. kukurydza w kontrakcie marcowym kosztowała 169,5 EUR/tonę, a pszenica – 170 EUR/tonę. Słabsze euro przyniosło pewne wsparcie dla cen giełdowych, jednak przeważał ogólnie panujący okołoświąteczny spokój na rynku. Sytuacja podażowa na światowym rynku zbożowym jest w dalszym ciągu „ciężka”. Na początku stycznia br. notowania pszenicy na Euronext nieznacznie się umocniły, na co wpływ miały takie czynniki jak: osłabienie euro wspierające eksport, ograniczone zasoby pszenicy wysokiej jakości we Francji oraz obawy o kondycję upraw ozimych – niskie temperatury i brak wystarczającej pokrywy śnieżnej chroniącej oziminy przed skutkami mrozu. We Francji AGPM podała oszacowanie ubiegłorocznych zbiorów kukurydzy w wysokości 12,3 mln ton, więcej niż szacunki FranceAgriMer oraz Agritel wynoszące 11,45 mln ton. W Niemczech pszenica 12% białka z dostawą do Hamburga w styczniu była oferowana po cenie o 4,5 EUR wyższej w porównaniu z notowaniami na Euronext. Kupujący szukali niezmiennie ziarna w cenie o 3,5 EUR/tonę wyższej niż na paryskiej giełdzie. W Polsce ceny proponowane przez eksporterów w zakupie pszenicy (o zawartości 12,5% białka) kształtowały się ostatnio w przedziale 730-735 PLN za tonę z dostawą do portów w styczniu br., czyli bez zmian w porównaniu z poprzednim tygodniem. Utrzymuje się szybkie tempo eksportu pszenicy konsumpcyjnej i kukurydzy z Polski, jednak oferty ze strony krajowych dostawców są obecnie dość ograniczone. Handlowcy zgłaszają problemy z zakupem większych partii towaru. Prawdopodobnie rolnicy albo lokalni handlowcy wstrzymują się ze sprzedażą w oczekiwaniu za wzrost cen. Ostatnio (koniec grudnia ub.r.) jeden statek z ładunkiem 30 tys. ton polskiej pszenicy opuścił port w Gdyni (dostawa do Afryki Południowej), inny z takim samym ładunkiem wyekspediowano do Hiszpanii (port Barcelona). Kolejny statek o ładowności 50 tys. ton został odprawiony z Gdyni w nieznanym kierunku. Z porcie szczecińskim trwał załadunek 40 tys. ton pszenicy z przeznaczeniem do Mozambiku. W drugiej połowie grudnia ub.r. GUS podał wynikowy szacunek zbiorów zbóż w Polsce w wysokości 30,1 mln ton, tj. o 8% więcej niż rok wcześniej. Pszenicy zebrano łącznie (odmian ozimych i jarych) 11,1 mln ton, tj. prawie tyle samo co rok wcześniej. Obrodziła kukurydza. GUS oszacował jej zbiory na 4,2 mln ton, tj. o 1 mln ton więcej niż przed rokiem. Warto odnotować silną pozycję Ukrainy. W pierwszej połowie sezonu handlowego 2016/17 (tj. w okresie od lipca do końca grudnia ub.r.) Ukraina wyeksportowała ponad 22 mln ton zbóż, w tym 11,1 mln ton pszenicy, 4,3 mln ton jęczmienia oraz 6,4 mln ton kukurydzy. Poza tym wywieziono 166 tys. ton mąki pszennej. W rozpatrywanym okresie Rosja wyeksportowała 15,7 mln ton pszenicy (według SovEcon). Dla porównania eksport pszenicy z UE osiągnął w pierwszej połowie sezonu handlowego ok. 11,9 mln ton (dane KE), przy potencjale eksportowym w wysokości 25 mln ton, a z USA zaledwie 12,5 mln ton. Kondycja pszenicy ozimej w niektórych rejonach USA znacznie się pogorszyła. Dotyczy to zwłaszcza stanu Oklahoma – gdzie odsetek upraw, których stan oceniany jest najwyżej (oceny dobra i bardzo dobra) zmniejszył się z 53% w zeszłym miesiącu do zaledwie 25%. Straty odnotowuje się także w stanie Kansas – spadek odsetka upraw ocenianych najwyżej z 54% do 44%. Jest to skutek niskich temperatur występujących w ubiegłym miesiącu oraz deficytów wodnych. W handlu międzynarodowym warto zwrócić uwagę na wyniki algierskiego przetargu na dostawę pszenicy. Przeważały oferty dostawców z krajów europejskich. Japonia ogłosiła przetarg na dostawę 120 tys. ton pszenicy paszowej oraz 200 tys. ton jęczmienia paszowego. Jego rozstrzygnięcie jest planowane na 11 stycznia br. Poza tym rząd Etiopii ogłosił przetarg na dostawę 720 tys. ton pszenicy konsumpcyjnej. W Argentynie i Brazylii odnotowano w ostatnim czasie obfite opady deszczu. W prowincji Mato Grosso pierwsze zbiory zostały przerwane przez obfite deszcze. W Argentynie utrzymuje się deszczowa aura wzmagająca obawy o zasiewy. Zostały one zrealizowane w 85% w przypadku soi i 72% w przypadku kukurydzy – podała giełda zbożowa w Buenos Aires.

Źródło: komentarz analityków FAMMU/FAPA z wykorzystaniem Reuters i innych źródeł

UE – STAGNACJA EKSPORTU WIEPRZOWINY W PAŹDZIERNIKU 2016 R.

Według danych Komisji Europejskiej, w ciągu pierwszych dziesięciu miesięcy 2016 r. UE wyeksportowała na rynki krajów trzecich ponad 3,3 mln ton żywca, mięsa, podrobów i przetworów wieprzowych (w wadze produktu) – o 26% więcej niż w tym samym okresie 2015 r. Pozwoliło to na złagodzenie presji podażowej na unijnym rynku wieprzowiny i wzrost cen, zapoczątkowany wiosną. W strukturze towarowej sprzedaży największy udział miały mięso mrożone (51%) oraz podroby i słonina (41%), których wysłano poza UE odpowiednio o 44% i 20% więcej niż rok wcześniej. Spadek wywozu dotyczył natomiast świeżego mięsa (-23%), kiełbas i przetworów (-9%) oraz żywca (-56%). Poziom wywozu stopniowo obniżał się jednak od sierpnia 2016 r. ze względu na spadek popytu ze strony Chin i Japonii oraz wyższe dostawy tańszej wieprzowiny z USA i Brazylii na tamtejsze rynki. W październiku ub. r. dynamika wzrostu unijnego wywozu mięsa wieprzowego wyniosła już tylko 0,5% w skali roku do 180 tys. ton i była najniższa od początku 2016 r. Jednak ze względu na wzrost cen jednostkowych, całkowita wartość eksportu wieprzowiny wzrosła w październiku o 11% do 457 mln EUR. Największymi dostawcami mięsa i produktów wieprzowych na rynki trzecie były tradycyjnie Niemcy, Hiszpania i Dania. Z grona ważniejszych eksporterów wszystkie kraje zanotowały wzrosty wywozu, a największą dynamikę mieli Hiszpanie, Brytyjczycy, Polacy i Niemcy. Głównymi odbiorcami mięsa i produktów wieprzowych z UE w okresie od stycznia do października 2016 r. były kraje azjatyckie: Chiny, Hongkong, Japonia, Korea Płd. i Filipiny. Prawie wszystkie, oprócz Korei Płd., zanotowały znaczne wzrosty zakupów unijnej wieprzowiny. Chiny zakupiły rekordową ilość, o 74% więcej unijnych produktów wieprzowych niż w analogicznym okresie 2015 r., w tym ponad dwukrotnie więcej mrożonego mięsa i prawie o połowę więcej tłuszczy i podrobów. Znaczny wzrost wywozu do Chin był spowodowany redukcją pogłowia trzody chlewnej w tym kraju oraz konkurencyjnością unijnego mięsa. W październiku wywóz wieprzowiny z UE do Chin obniżył się jednak o 7% w skali roku do 57,6 tys. ton i był to pierwszy w 2016 r. miesiąc spadku eksportu unijnej wieprzowiny na ten rynek. Wzrosły natomiast dostawy do Korei Płd. i Hongkongu, odpowiednio o 62% i 30%. Eksport podrobów wieprzowych z UE był w październiku 2016 r. nadal o 13% wyższy niż rok wcześniej i wyniósł 121 tys. ton. Głównymi odbiorcami tych produktów były tradycyjnie Chiny i Hongkong, z 80% całkowitym wywozie tych produktów. Ponad dwukrotnie zwiększyła się również sprzedaż podrobów na lukratywny rynek japoński.

Źródło: FAMMU/FAPA na podst. danych Komisji Europejskiej

Główni eksporterzy wieprzowiny poza UE (tys. ton)

Źródło: Komisja Europejska, dane w wadze produktu

Eksport sektora wieprzowiny z UE (tys. ton)

Źródło: Komisja Europejska, dane w wadze produktu

Źródło: FAMMU/FAPA na podst. danych Komisji Europejskiej

WE FRANCJI RUSZYŁ PILOTAŻOWY PROGRAM OZNACZANIA KRAJU POCHODZENIA MIĘSA W PRODUKTACH GOTOWYCH DO SPOŻYCIA

W dniu 1 stycznia 2017 r. ruszył we Francji dwuletni pilotażowy program obowiązkowego oznaczania kraju pochodzenia mięsa (także mleka) w produktach gotowych do spożycia. Dotyczyć on będzie mięsa wołowego, wieprzowiny, drobiu oraz mięsa owczego i koziego. Po zakończeniu programu w dniu 31 grudnia 2018 r. Francja przedstawi Komisji Europejskiej raport, który może stać się podstawą do podjęcia przez Brukselę działań zmierzających do wprowadzenia powyższego obowiązku we wszystkich 28 krajach członkowskich. Nowe przepisy, które weszły we Francji z nowym rokiem będą dotyczyły wszystkich produktów przetworzonych, zawierających więcej niż 8% mięsa. Na etykiecie trzeba będzie umieszczać miejsce urodzenia zwierzęcia (od którego pochodzi mięso), hodowli oraz uboju. Produkty wytworzone przed 1 stycznia 2017 r. będą mogły być sprzedawane (bez tych oznaczeń) do 31 marca br.

Źródło: FAMMU/FAPA na podst.: globalmeatnews.com z dn. 4.01.17