skiold

Z zainteresowaniem przeczytałem w poprzednich numerach czasopisma „Trzoda Chlewna” o tym, co jest ważne przy przygotowywaniu własnych pasz dla tuczników. Tuczę ponad tysiąc świń w ciągu roku, warchlaki kupuję od importerów, a potrzebne pasze przygotowuję

Odpowiedzi na pytania Czytelników i Internautów z TCh numer 11/2014

 Stanisław pyta: Z zainteresowaniem przeczytałem w poprzednich numerach czasopisma „Trzoda Chlewna” o tym, co jest ważne przy przygotowywaniu własnych pasz dla tuczników. Tuczę ponad tysiąc świń w ciągu roku, warchlaki kupuję od importerów, a potrzebne pasze przygotowuję we własnym zakresie. Czy można prosić o podanie zaleceń dotyczących zawartości aminokwasów w paszy typu grower?

 

Odpowiadając Maciejowi na jego pytania wyjaśniliśmy sobie, co należy zrobić, aby w swoim gospodarstwie wyprodukować dobrą paszę dla tuczników, unikając przy tym prostych błędów. Odpowiadając Stanisławowi, wykorzystamy te zalecenia, przygotowując mieszankę paszową typu grower dla tuczników w okresie ich wzrostu od 40 do 70 kg masy ciała.

Tuczniki zjedzą w tym okresie ok. 60-70 kg paszy. Pasza powinna zawierać tylko tyle składników pokarmowych, ile jest potrzebnych do pełnego pokrycia zapotrzebowania tych świń na aminokwasy, energię metaboliczną, witaminy i składniki mineralne. Niestety, zdarza się bardzo często, że producenci starają się przygotować paszę bogatszą w składniki pokarmowe aniżeli wynika to z zapotrzebowania świń. Tak na wszelki wypadek! Zresztą podobnie dzieje się z paszami dla prosiąt po ich odsadzeniu!

Warto pamiętać, że każde zwiększenie udziału składników pokarmowych w paszy ponad potrzeby zwierząt w danym okresie wzrostu spowoduje wzrost kosztów żywienia w przeliczeniu na tucznika. Profesjonalne zarządzanie żywieniem tuczników powinno być oparte na dążeniu do optymalizacji wykorzystania paszy i uniknięcia niepotrzebnych strat spożytej paszy.

Jednym z bardzo ważnych pozapokarmowych wskaźników dobrej paszy dla świń jest wielkość cząsteczek, do jakiej zostały rozdrobnione surowce paszowe, głównie ziarno zbóż. Zaleca się, aby cząsteczki miały mniej więcej jednakowy rozmiar i żeby wynosił on 700 mikronów lub mniej. Wyniki przeprowadzonych doświadczeń wskazują, że bardziej odpowiednie do śrutowania ziarna zbóż są śrutowniki tarczowe aniżeli bijakowe, ponieważ pozwalają one uzyskać większe wyrównanie rozmiaru cząsteczek w rozdrobnionym materiale (lepszy wskaźnik sypkości rozdrobnionego ziarna lub gotowej paszy), szczególnie jeśli chcemy rozdrobnić ziarno z dodatkiem tłuszczu.

W tabeli 1 podane są zalecenia dotyczące zawartości aminokwasów w paszach dla tuczników w okresie wzrostu od 23 kg do 70 kg masy ciała. Wielkości dla aminokwasów podane są wg strawności jelitowej. Oznacza to, że jeśli do wykonania paszy używamy łatwo strawnych i przyswajalnych surowców paszowych, to możemy przyjąć, że zawarte w nich aminokwasy mogą być strawione i wchłonięte prawie w 100%. Jeśli natomiast wykorzystujemy do przygotowania paszy surowców gorzej trawionych i przyswajanych, to musimy ten fakt uwzględnić, układając recepturę naszej paszy i odpowiednio zwiększyć udział danego surowca do takiego poziomu, aby zawarte w nim aminokwasy pokryły w pełni zapotrzebowanie rosnących zwierząt.

Warto pokreślić, że nowoczesne, szybko rosnące i odkładające większe ilości białka krzyżówki tuczników mięsnych charakteryzują się większym zapotrzebowaniem na aminokwasy aniżeli wiele jeszcze powszechnie tuczonych krzyżówek świń. Te nowoczesne tuczniki potrzebują też nieco mniej paszy, aby uzyskać podobne tempo wzrostu w porównaniu do dawniejszych krzyżówek. Tuczniki zjadają też mniej paszy dodatkowo natłuszczanej, zawierającej więcej energii metabolicznej. Wszystkie te czynniki należy uwzględnić, układając recepturę potrzebnej paszy. Jeśli nie można dokładnie zbilansować zawartości potrzebnych aminokwasów w odpowiedniej proporcji do lizyny, to lepiej wzbogacić paszę w aminokwasy syntetyczne aniżeli zwiększać udział surowców bogatych w dany potrzebny aminokwas.

I cały czas trzeba precyzyjnie wyliczać koszt wytworzonej paszy, a mówiąc dokładniej, koszt żywienia tuczników przygotowaną paszą w przeliczeniu na tempo wzrostu, czyli jaką kwotę musimy przeznaczyć na paszę, aby masa ciała naszych tuczników zwiększyła się o 1 kg.  

 

Opr.: ACONAR

 

Tabela 1. Zalecane udziały aminokwasów (strawne jelitowo) w paszach dla tuczników w okresie wzrostu od 22 kg do 68 kg masy ciała

Zawartość aminokwasów w paszy

Masa ciała tuczników (w kg)

22

32

41

50

59

68

Lizyna strawna jelitowo (%)

1,10

1,03

0,96

0,89

0,84

0,78

Lizyna ogółem (%)

1,25

1,17

1,09

1,02

0,95

0,90

Minimalny procentowy udział aminokwasu w stosunku do lizyny (udział lizyny = 100%)

Metionina

28

28

28

28

28

28

Izoleucyna

55

55

55

55

55

55

Treonina

61

61

60

60

60

60

Tryptofan

16,5

16,5

16,5

16,5

16,5

16,5

Walina

65

65

65

65

65

65

 

Trzoda Chlewna 11/2014

 

 

 

   Separatory – inny sposób zagospodarowania gnojowicy

Możliwości podwyższenia zawartości energii
w dawkach pokarmowych i mieszankach paszowych dla świń

Rusza kolejna, dziesiąta już edycja ogólnopolskiego
Konkursu na Producenta i Hodowcę Trzody Chlewnej Roku

 

9

NOTOWANIA

 

7

Z KRAJU

 

10

KONTAKT Z CZYTELNIKAMI

 

28

WOKÓŁ ŚWINI

 

53

ZE ŚWIATA

 

76

O ZDROWIU ŚWIŃ I NIE TYLKO

 

WIEPRZOWINA NIE ZAWSZE TRADYCYJNIE

 

11

 

R. Chojnacka

KONKURS

 

12

Rusza kolejna, dziesiąta już edycja ogólnopolskiego Konkursu na Producenta i Hodowcę Trzody Chlewnej Roku

 

12

Nominowani do Konkursu na Producenta i Hodowcę Trzody Chlewnej 2014 r. X edycja

 

EKONOMIA

 

18

„Skąd przychodzimy? Dokąd zmierzamy?” – z refleksją o polskim rynku trzody  

M. Kozera

WYDARZENIA

 

21

Echa kongresu w Cancún

 

22

Fitogeniczne dodatki paszowe – najbardziej zaawansowane rozwiązania dla naturalnej i efektownej produkcji zwierzęcej

 

25

Opłacalność i jakość mięsa w produkcji trzody chlewnej

 

27

Word Nutrition Forum: o potrzebie dużych, zrównoważonych zmian

 

HODOWLA

 

29

Wyniki oceny knurków i loszek w Programie Hodowlanym POLSUS

T. Blicharski,
J. Ptak

ORGANIZACJA PRODUKCJI

 

32

Komercyjny aspekt tuczu trzody chlewnej cz. 1

P. Włódarczak

ROZRÓD

 

34

„Męskie problemy…”

M. Gasiński

ŻYWIENIE

 

39

Rola włókna w żywieniu loch     

K. Lipiński

44

Dodatki zalecane w okresie odsadzenia prosiąt, cz. 1

M. Kasprowicz-Potocka

49

Możliwości podwyższania zawartości energii w dawkach pokarmowych i mieszankach paszowych dla świń

A. Karpowicz,
M. Soszka

REPORTAŻ

 

56

Tuczarnia pod klucz

 

58

Pasza z własnej mieszalni

G. Zając

TECHNIKA

 

60

Separatory – inny sposób zagospodarowania gnojowicy

Ł. Łowiński

65

Jak wykonać betonowe podłogi dla świń?

R. Pleskot

WETERYNARIA

 

69

Walka z wirusem PED z wykorzystaniem programu feedback

 

73

Czynniki zakaźne wpływające na obniżoną liczbę prosiąt w miocie – czynniki bakteryjne cz. 2

P. Wróbel

78

Nowy kierunek terapii antybiotykowej u trzody chlewnej

Z. Pejsak

81

Niezbędne do życia – żelazo (Fe)

P. Kołodziejczyk

Separatory – inny sposób zagospodarowania gnojowicy 2014/11

Łukasz Łowiński

Przemysłowy instytut Maszyn Rolniczych, Poznań

 

Separatory – inny sposób zagospodarowania gnojowicy

 

Technika separacji suchej frakcji z gnojowicy coraz częściej pojawia się w polskich gospodarstwach. Doświadczenia zebrane w Stanach Zjednoczonych i na terenie Europy (Niemcy, Francja) producenci separatorów chętnie przekazują najczęściej dużym hodowcom bydła, ale i coraz częściej również hodowcom trzody chlewnej. Nie ma półrocza, w którym nie byłoby słychać o nowej instalacji, np. w Top Farms Wielkopolska (Głubczyce, Stary Gołębin czy Szczodrzykowo), Spółce Rolnej w Kalsku czy Hodowli Zwierząt Zarodowych Osowa Sień.

 

            Separatory służą do odcedzania frakcji stałej od płynnej z medium będącym zawiesiną organicznych drobin w płynie (gnojowicy). Urządzenia te najczęściej wykorzystywane są do separacji gnojowicy bydlęcej, dzięki czemu można uzyskać z błotnistej breji lub płynnej mazi przyjemny w dotyku, nie klejący się do skóry, o ziemistym zapachu i konsystencji wilgotnej trociny, separat (nadający się do ścielenia pod bydło) oraz ciecz łatwą do pompowania, magazynowania, aplikowania na glebę i do gleby, a także do rozdeszczowania za pomocą tradycyjnych deszczowni polowych.

Separatory wykorzystywane są do wydzielenia z gnojowicy od trzody chlewnej frakcji stałej, co znacznie ułatwia magazynowanie frakcji płynnej i późniejsze jej aplikowanie pod uprawy polowe. Frakcja stała, traktowana jak obornik, może być kompostowana na ogrodniczy substrat organiczny. Separator może być wykorzystany do oddzielenia z wywaru gorzelnianego frakcji stałej, będącej wyśmienitą paszą np. dla bydła, i cieczy łatwej do odwirowania z frakcji mulistych, celem pozbycia się wody lub zawrócenia jej w procesie technologicznym. Separator jest przeznaczony do długotrwałej eksploatacji na wolnej przestrzeni w temperaturze 0-40°C. Przed użyciem separatora gnojowica powinna być wymieszana i pompowania na przyłącze tłoczne pod niewielkim ciśnieniem za pomocą pompy elektrycznej lub pompy napędzanej ciągnikiem.

Proces obsługi w przykładowym gospodarstwie może być całkowicie zautomatyzowany. Gnojowica z kanałów spływa do zbiornika pośredniego (zbiorczego). Tam, co kilka godzin jest wzburzana przez mieszadło mechaniczne, aby cząstki stałe nie osiadały na dnie. Następnie ze zbiornika gnojowica podawana jest do maceratora, który tnie większe elementy stałe na drobne cząstki. Homogenizowana gnojowica przepływa przez pompę i trafia do ślimakowej prasy separującej, gdzie następuje właściwy proces oddzielania frakcji stałej i płynnej.

Możliwości podwyższenia zawartości energii w dawkach pokarmowych i mieszankach paszowych dla świń 2014/11

Agata Karpowicz1, Mariusz Soszka2

1Małopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Karniowicach

2Doradca żywieniowy, Ostrówek

 

Możliwości podwyższenia zawartości energii

w dawkach pokarmowych i mieszankach paszowych dla świń

 

Chcąc osiągnąć optymalne wyniki produkcyjne, a więc wysoką płodność i plenność loch, a także wysokie przyrosty dobowe i dobre wykorzystanie paszy na kilogram przyrostu w tuczu, przy jednoczesnym wysokim udziale mięsa w tuszy, musimy oprócz odpowiedniego doboru osobników do kojarzeń zadbać o jak najlepsze pokrycie zapotrzebowania pokarmowego dla poszczególnych grup technologicznych świń. Mieszanka lub dawka pokarmowa powinny być prawidłowo zbilansowane pod względem zawartości białka, poszczególnych aminokwasów, witamin i minerałów, włókna pokarmowego oraz energii metabolicznej.

 

Zapotrzebowanie energetyczne

Ciągła intensyfikacja produkcji oraz postęp genetyczny dokonujące się w hodowli i chowie świń wymuszają stosowanie w ich żywieniu pasz o wysokiej koncentracji i strawności składników pokarmowych, które stanowią także źródło energii, przy jednoczesnej minimalizacji zawartości substancji niepożądanych. Związane jest to ze zmniejszoną zdolnością pobrania pasz, krótszym pasażem treści pokarmowej oraz większą wrażliwością układu pokarmowego wysokoprodukcyjnych ras i współczesnych linii mięsnych świń. W pogoni za źródłem wartościowego i efektywnego białka, bogatego w aminokwasy egzogenne, niejednokrotnie producenci świń zapominają o energii lub dostarczają jej zbyt mało.

Wartość energetyczna dawek i mieszanek paszowych dla świń, najczęściej definiowana jako energia metaboliczna, wyrażana w MJ/kg paszy, kształtowana jest głównie poprzez ilość i dostępność w mieszance lub dawce tłuszczu surowego, skrobi oraz węglowodanów rozpuszczalnych, a także przez obecność i udział włókna surowego i związków antyodżywczych w mieszance lub dawce.

Energia odgrywa zasadniczą rolę w przebiegu wszystkich procesów życiowych organizmu zwierzęcia, łącznie z trawieniem i wchłanianiem składników pokarmowych, a w konsekwencji również w przyroście tkanki mięśniowej. Potrzeby energetyczne świń zmieniają się przede wszystkim wraz ze wzrostem i rozwojem zwierząt, ale wpływ na nie związany jest również z kierunkiem użytkowania i kształtowany jest przez warunki środowiskowe, w jakich przebywają zwierzęta. Zapewnienie właściwych warunków zoohigienicznych w chlewni pozwala na optymalne wykorzystanie energii pasz oraz obniżenie kosztów żywienia. Zdolność wykorzystania energii przez świnie jest ściśle związana z fazą cyklu rozwojowego i rośnie wraz z ich wiekiem. Momentami krytycznymi w metabolizmie energetycznym u świń jest okres wyproszenia i odsadzenia u prosiąt oraz przygotowania do krycia i laktacji u loszek i loch.

 

Rusza kolejna, dziesiąta już edycja ogólnopolskiego Konkursu na Producenta i Hodowcę Trzody Chlewnej Roku 2014/11

Rusza kolejna, dziesiąta już edycja ogólnopolskiego

Konkursu na Producenta i Hodowcę Trzody Chlewnej Roku

 

Z wielką dumą i ogromną satysfakcją mamy przyjemność poinformować Szanownych Czytelników, że wraz z niniejszym numerem rozpoczynamy prezentację Producentów i Hodowców nominowanych do X edycji Ogólnopolskiego Konkursu na Producenta i Hodowcę Trzody Chlewnej 2014 Roku.

Konkursnieprzerwanie od wielu lat cieszy się największym uznaniem wśród wszystkich Producentów i Hodowców trzody chlewnej w naszym kraju. Laureaci poprzednich edycji otoczeni są najwyższym prestiżem wynikającym z ich niezwykłych osiągnięć, mierzonych nie tylko pojedynczymi wybranymi wskaźnikami produkcyjnymi, jak to się zwykle dzieje w innych konkursach, ale całościową oceną ich zawodowych osiągnięć w produkcji i hodowli trzody chlewnej.

Jak co roku, patronat nad Konkursem objęli Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Prezesi Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa i Agencji Rynku Rolnego. W organizacji Konkursu aktywnie współuczestniczą Wojewódzkie Ośrodki Doradztwa Rolniczego oraz Polski Związek Hodowców i Producentów Trzody Chlewnej „Polsus”.

W pierwszym etapie Konkursu Wojewódzkie Ośrodki Doradztwa Rolniczego wytypują w skali kraju około 50 producentów trzody chlewnej, biorąc pod uwagę m.in. następujące kryteria: dobrostan zwierząt, właściwe składowanie i zagospodarowanie odchodów zwierzęcych, ogólną estetykę gospodarstwa, stopień zmechanizowania prac w chlewni – nowoczesność technologii, roczny poziom produkcji (rotacja na stanowiskach) oraz roczną sprzedaż prosiąt/tuczników od jednej lochy. Natomiast Polski Związek Hodowców i Producentów Trzody Chlewnej „Polsus” wytypuje w skali kraju około 20 hodowców, uwzględniając przede wszystkim następujące czynniki: wielkość stada loch, ocenę ze stacji kontroli użytkowości trzody chlewnej i średnią z oceny przyżyciowej młodzieży hodowlanej.

Drugi etap stanowi prezentacja sylwetek nominowanych producentów i hodowców oraz ich gospodarstwa łamach „Trzody Chlewnej”.

W trzecim etapie, powołana specjalnie do tego celu Kapituła Konkursu wybierze Producenta i Hodowcę Trzody Chlewnej Roku 2014. W skład Kapituły wchodzą wybitni naukowcy ściśle związani z branżą oraz praktycy zajmujący się na co dzień szeroko rozumianymi zagadnieniami produkcji i hodowli świń.

Podsumowanie Konkursu i wręczenie Laureatom zwycięskich pucharów oraz nagród będzie miało miejsce tym razem podczas XXVII Krajowej Wystawy Zwierząt Hodowlanych, która odbędzie się w dniach od 15 do 17 maja 2015 roku w Poznaniu.

 

 

 

 

 

350x470_baner_dsm-firmenich


Młyn paszowy
Trzoda Chlewna - Ogólnopolskie czasopismo dla producentów trzody, zootechników i lekarzy weterynarii
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.