Krzysztof Lipiński

Katedra Żywienia Zwierząt i Paszoznawstwa,

Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie

Pasze płynne w żywieniu trzody chlewnej

W żywieniu świń najczęściej stosowane są mieszanki pełnoporcjowe (sypkie lub granulowane) o zaw. suchej masy ok. 88%, które są podawane do automatów paszowych lub koryt. Innym systemem jest tzw. żywienie na mokro, w którym pasze suche lub mieszanki paszowe łączy się z wodą, serwatką lub innymi produktami ubocznymi przemysłu rolno-spożywczego, zawierającymi relatywnie małą ilość suchej masy.

W zależności od stosunku pasza sucha/woda (serwatka) wyróżniamy pasze zwilżane (1:1) lub pasze płynne (1:1,5-4,0). Inny spotykany podział wyróżnia pasze zwilżane (1:1), pasze półpłynne (1:2) lub pasze płynne (1:3). W praktyce żywienie płynne polega na mieszaniu wody i/lub płynnych produktów ubocznych przemysłu rolno-spożywczego z typowymi paszami suchymi, które są stosowane w postaci pojedynczych pasz lub mieszanek paszowych. Pasza płynna może być świeża lub fermentowana. W pierwszym przypadku pasza bezpośrednio po zmieszaniu jest podawana zwierzętom. W drugim przypadku może to być fermentacja spontaniczna lub kontrolowana (kierowana) poprzez dodatek paszy płynnej z kulturami bakterii fermentacji mlekowej. Typowa dawka w żywieniu płynnym zawiera od 20 do 30% suchej masy. Ten system żywienia świń jest popularny w wielu krajach europejskich (tab. 1). Średnio w Unii Europejskiej pasze płynne stanowią 30% pasz stosowanych w żywieniu świń.

System płynnego żywienia świń nie jest nowy. Tradycyjnie świnie żywiono paszą zmieszaną z wodą lub serwatką. Automatyzacja żywienia świń wymusiła jedna przejście na system żywienia paszami suchymi. Zastosowanie nowoczesnych rozwiązań technologicznych i komputerowych systemów dawkowania pasz umożliwiło wprowadzenie płynnego żywienia do produkcji wielkotowarowej. Ten system żywienia umożliwia wykorzystanie na dużą skalę tanich produktów ubocznych przemysłu rolno-spożywczego, co może w istotny sposób obniżyć koszty żywienia świń. Zmiana systemu z tradycyjnego na płynny nie jest tania. W przypadku budowy nowej fermy lub modernizacji istniejących budników można jednak rozważyć taką możliwość, pamiętając o wadach i zaletach takiego systemu żywienia świń. Instalacja nowego systemu nie musi być droższa od tradycyjnego, biorąc pod uwagę podobny poziom automatyzacji i kontroli. W kalkulacji takich rozwiązań uwzględnia się dodatkowe korzyści związane z obniżeniem kosztów żywienia.