Author: FilipAdmin

lek. wet. Krzysztof Sieradzki MBA

specjalista prewencji weterynaryjnej i higieny pasz

specjalista chorób trzody chlewnej

Ełk

Preparaty żelazowe w profilaktyce anemii

Na większości ferm w Polsce stosuje się profilaktykę polegającą na podaniu oseskom świń w 2-5 dobie życia żelaza w formie iniekcji (domięśniowej lub podskórnej). Zazwyczaj jedno podanie preparatu jest wystarczające w zapobieganiu skutków niedokrwistości.

Właściwa opieka nad prosiętami, już od momentu urodzenia, jest bardzo istotna. Ma wpływ na wyniki osiągnięte w całym procesie produkcji. Zaraz po urodzeniu należy prosię osuszyć i zabezpieczyć pępowinę. Kluczową sprawą jest oczywiście zapewnienie odpowiedniej ilości siary, która decyduje o dobrej kondycji i odporności noworodków. Niezmiernie istotne dla noworodków są też warunki środowiskowe. Legowisko dla prosiąt musi być suche i ciepłe. Temperatura przez pierwsze dni życia powinna sięgać 32°C. Warunki takie uzyskujemy poprzez zastosowanie budek z zamontowanym promiennikiem lub maty grzewcze. Jeśli istnieje taka konieczność, to pierwszego dnia wykonujemy zabiegi obcinania ogonków i usuwania kiełków.

Jak najszybciej po urodzeniu, wszystkie prosięta powinny otrzymać preparat zawierający żelazo. Wybór preparatu dobrze skonsultować jest z lekarzem weterynarii opiekującym się fermą. Z reguły preparaty iniekcyjnie charakteryzują się lepszym działaniem z uwagi na utrudnione wchłanianie żelaza z przewodu pokarmowego w pierwszych dniach życia prosięcia. Osesek świński rodzi się z zapasem około 40-50 mg żelaza. Dzienne zapotrzebowanie wynosi 7-16 mg. Biorąc pod uwagę bardzo szybki przyrost masy ciała w pierwszych dniach życia, niedobór żelaza następuje bardzo szybko. W mleku lochy zawartość żelaza jest bardzo mała. Prosięta w pierwszych dniach życia mogą pobrać go tą drogą tylko 1,0-1,6 mg/szt./dziennie…

Piotr Kołodziejczyk

Gniezno

Znakowanie trzody chlewnej zgodnie z obowiązującymi przepisami

Obecny w Polsce od lutego 2014 roku wirus afrykańskiego pomoru świń ASF u dzików i trzody chlewnej poza konsekwencjami gospodarczymi i ekonomicznymi spowodował również poważne zmiany w prawie, które dotyczą producentów i hodowców trzody chlewnej na terenie całego kraju. Okazuje się, że choroba, zupełnie inaczej niż wcześniej przewidywano, rozprzestrzenia się stosunkowo powoli w populacji dzikich zwierząt.

Czynnikiem, który spowodował szybkie przemieszczanie i rozprzestrzenienie się afrykańskiego pomoru świń w Polsce był człowiek. Człowiek nieodpowiedzialny, lekkomyślny i bez wyobraźni. W skutek nielegalnego obrotu zwierzętami ta niebezpieczna choroba pojawiła się już w sumie w 23 gospodarstwach, w których utrzymywane były świnie. Ogniska ASF stwierdzono w trzech województwach: podlaskim, lubelskim i mazowieckim. Obostrzeniami objęto duże obszary na terenie tych województw, w których producenci trzody chlewnej jeszcze przez wiele miesięcy, jeśli nie lat będą z tego powodu mieli spore problemy z produkcją i ze zbytem żywca wieprzowego. Był to jeden z głównych powodów wprowadzenia nowych przepisów mających uszczelnić system obrotu zwierzętami.

23 września ub.r. Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej podpisał specustawę wprowadzającą m.in. poważne zmiany w znakowaniu i rejestracji trzody chlewnej w naszym kraju. Ustawa ta weszła w życie 18 października. Od tego dnia wszystkie świnie w Polsce muszą być oznakowane numerem siedziby stada: PL + 12 cyfr.  Przepis ten, o ile słuszny i potrzebny, wywołał sporo kontrowersji wśród producentów i hodowców trzody chlewnej. Okazało się bowiem, że w zapisach ustawy brakuje precyzji i zdrowego rozsądku. Zabrakło konsultacji społecznych, których nie wymaga proces legislacyjny w przypadku tzw. specustaw. Zarówno rolnicy, jak i urzędnicy – ci agencyjni i weterynaryjni – różnie zrozumieli nowe wymogi. Praktycy podnieśli alarm, że fizycznie niemożliwe jest wypełnienie niektórych nowych obowiązków. W ustawie bowiem czytamy…