skiold

Mieszarki pasz

Mariusz Soszka

Doradca żywieniowy, Ostrówek

 

Mieszarki pasz

 

Mieszanie jest jednym z podstawowych elementów procesu przygotowywania mieszanki paszowej, który znacząco wpływa na jej jakość, co bezpośrednio przekłada się na efektywność chowu.

 

Zadawana świniom pełnoporcjowa mieszanka paszowa stanowi mieszaninę kilku lub kilkunastu komponentów paszowych, do których należą zboża (pszenica, pszenżyto, jęczmień, owies, żyto, kukurydza, itp.), pasze typowo białkowe (poekstrakcyjna śruta sojowa, rzepakowa, słonecznikowa, groch, łubin, peluszka, bobik, itp.), mieszanki mineralno-witaminowe, olej oraz różnego rodzaju dodatki paszowe (preparaty enzymatyczne, preparaty wiążące mykotoksyny, probiotyki, zakwaszacze, itp.).

W celu prawidłowego wykorzystania składników pokarmowych z mieszanki paszowej wszystkie komponenty wchodzące w jej skład powinny być poddane rozdrobnieniu oraz homogenie wymieszane, najlepiej w przeznaczonych do tego typu działania urządzeniach czyli mieszarkach.

 

Cel mieszania

Celem procesu mieszania jest równomierne i szybkie rozprzestrzenienie wszystkich komponentów stałych i ciekłych w przestrzeni mieszanki, aby uzyskać wymaganą jednorodność. Prawidłowo przygotowana mieszanka paszowa charakteryzuje się tym, że wszystkie jej komponenty są rozprowadzone w całej objętości danej porcji, co oznacza, że w pobranej losowo próbce mieszanki znajdować się będą wszystkie użyte komponenty, w ilości odpowiadającej zaplanowanym udziałom.

W praktyce otrzymanie mieszaniny wieloskładnikowej o wysokim stopniu homogenności jest procesem niełatwym do osiągnięcia i złożonym, ponieważ poszczególne komponenty używane do sporządzania pasz dla świń różnią się między sobą wielkością cząstek, ciężarem właściwym, wilgotnością, gęstością w stanie zsypnym, aerodynamicznością, współczynnikami tarcia i wieloma innymi cechami, które mają większy bądź mniejszy wpływ na ich łatwość mieszania.

Dodatkowo w trakcie samego mieszania niejednorodne mieszaniny łatwo ulegają segregacji. Zjawisko to polega na tym, że ziarna drobne, które początkowo znajdują się w górnej części, przechodzą w czasie procesu mieszania do części dolnej, w której już pozostają, mimo że proces nie zostaje przerwany. Z tego powodu należy zwrócić szczególną uwagę na prawidłowość mieszania (czas mieszania, odpowiednią kolejność zasypu poszczególnych komponentów) i regularnie kontrolować przebieg procesu oraz homogenność mieszanki.

 

Klasyfikacja mieszarek

Do mieszania komponentów wchodzących w skład mieszanki paszowej służą mieszarki. Mieszarki, które używane są w gospodarstwach często określane są przez hodowców i firmy dostarczające tego typu sprzęt mianem mieszalników. Ich rolą jest dokładne wymieszanie wszystkich komponentów mieszanki i transport już homogennej paszy do dalszej części linii paszowej, na wózki, do worków lub do przenośnika paszociągu i nim do zasobników lub bezpośrednio do automatów paszowych.

Mieszarki można klasyfikować według różnych kryteriów. Biorąc pod uwagę tryb pracy można je podzielić na urządzenia o:

·         działaniu okresowym i

·         działaniu ciągłym.

Żywienie na mokro to dobre rozwiązanie

Małgorzata Kasprowicz-Potocka

Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu

 

Żywienie na mokro to dobre rozwiązanie

 

Żywienie na mokro jest jednym z najbardziej ekonomicznych rozwiązań w produkcji trzody chlewnej. Hodowcy polscy i zagraniczni, którzy zainwestowali w ten sposób żywienia, chwalą go sobie ze względu na liczne zalety. W Danii i Szwecji ponad 60% tuczników oraz loch karmionych jest paszami płynnymi, natomiast w Niemczech, Wielkiej Brytanii, Holandii, Francji system żywienia płynnego funkcjonuje w około 30-40% gospodarstw.

 

Tucz przy użytkowaniu systemu na mokro trwa od 90 do 110 dni, w zależności od założonej masy ubojowej. Oszczędność jest wyceniana na ok. 30-40 zł na tucznika, jednak w rzeczywistości jest ona uzależniona od aktualnej ceny żywca i cen oraz dostępności produktów ubocznych. Koszty budowy instalacji żywienia płynnego są uzależnione m.in. od konstrukcji obiektu i opcji wyposażenia. Koszt wyposażenia chlewni na 1000 tuczników wynosi średnio od 150-200 tys. zł netto. Opłacalność budowy instalacji (wg kalkulacji firm) występuje w przypadku obiektów na co najmniej 1000 szt. tuczników i większych. W przypadku budynków mniejszych, czas zwrotu inwestycji jest bardzo długi.

W typowym żywieniu na mokro, pasza i woda są utrzymywane oddzielnie i mieszane dopiero przed samym wprowadzeniem do koryta. Bardzo często jednak w praktyce prowadzone są systemy mieszane np. ze wstępną fermentacją, w których żywienie polega na zmieszaniu składników wcześniej i wspólnym ich okresowym przechowywaniu. Instalacje do skarmiania pasz na mokro uwzględniają różne rozwiązania techniczne, uzależnione od specyfiki produkcji, potrzeb i możliwości hodowcy.

Linia do żywienia na mokro składa się najczęściej z systemu wag umożliwiających precyzyjne dozowanie surowców paszowych, śrutowników, mieszalników lub zbiorników fermentacyjnych, a także systemu do płukania instalacji oraz czujników monitorujących pracę systemu i filtrów wyłapujących zanieczyszczenia mechaniczne. Centrum instalacji stanowi mieszalnik, w którym następuje homogenizacja i wymieszanie wszystkich komponentów paszy. Następnie, dzięki specjalnym pompom, gotowa zawiesina jest rozprowadzana za pomocą rurociągów po całym obiekcie.

Skład mieszanki paszowej dla poszczególnych grup trzody ustala program komputerowy, który kontroluje także cały proces produkcji mieszanki i decyduje o ilości zadawanej paszy. Ilość zadawanej mieszanki reguluje dopływ mieszanki do koryt poprzez otwieranie i zamykanie zaworów elektronicznych. System komputerowy monitoruje także pobranie paszy i przyrosty zwierząt. Używana do płukania woda jest przy kolejnym karmieniu wykorzystywana do przygotowania mieszanki pokarmowej. Kompleksowe rozwiązania obejmują także wymianę powietrza, a wiele nowoczesnych rozwiązań jest energooszczędnych.

 

 

Prognozy wysokiej podaży siedmiu surowców oleistych na świecie w sezonie 2015/16

Prognozy wysokiej podaży siedmiu surowców oleistych na świecie w sezonie 2015/16

W sezonie 2015/16 prognozy globalnej produkcji 7 podstawowych surowców oleistych z 28 sierpnia br. przewidują zbiory na poziomie 509,6 mln ton (-1,9%) tj. 10,1 mln ha mniej wobec rekordowego poziomu 519,7 mln ton sezon wcześniej oraz 487,3 mln ton przed dwoma sezonami. Oznacza to również wzrost prognoz wobec końca lipca br. o 0,9 mln ton. Największy spadek produkcji wobec poprzedniego sezonu dotyczy bawełny (-9,5%) do 40,2 mln ton, rzepaku do 63,4 mln ton (-7,4%). Spadki zbiorów dotyczą również: soi do 315,8 mln ton (-0,9%) oraz stabilizacja dla kopry – 4,8 mln ton. Równolegle zapowiada się 0,5% wzrost produkcji słonecznika do 41,2 mln ton, orzechów ziemnych do 28,4 mln ton (+5,2%) oraz ziaren palmy olejowej do 15,9 mln ton (+3,2%). Wydaje się jednak, że wiele może ulec zmianie (szczególnie dla soi), bowiem odległe są jeszcze zbiory wiosną 2016 roku w Ameryce Płd. W sezonie 2015/16 tylko o 0,22 mln ha mają zmniejszyć się zasiewy 7 najistotniejszych upraw oleistych do poziomu 262,7 mln. Pomimo spadku produkcji globalna podaż 7 najważniejszych surowców oleistych wzrośnie o 10,2 mln ton do rekordowego poziomu 609,3 mln ton, w tym największy przyrost podaży dotyczy soi (o 19,2 mln ton do 403 mln ton). Globalna produkcja rzepaku powinna się zmniejszyć, co będzie skutkować jego mniejszą podażą, która zmniejszy się z 75,6 mln ton do 69,2 mln ton. Przy niewielkim wzroście produkcji globalna podaż słonecznika powinna się nieznacznie zwiększyć z 43,8 mln ton do 43,9 mln ton. Na świecie kolejny rok wzrośnie zależność od soi, bowiem jej zużycie powinno zwiększyć się o 17,3 mln ton równoważąc spadki podaży zwłaszcza rzepaku. W trakcie sezonu 2015/16 zapasy 7 surowców oleistych powinny nieznacznie się zwiększyć do rekordowego poziomu 99,7 mln ton do poziomu (+3%) na koniec sezonu, czyli więcej o 0,3 mln ton. Zapasy samej soi również się zwiększą o 2 mln ton do 89,2 mln ton. Zatem w kolejnym sezonie 2015/16 świat wchodzi z ogromnymi zapasami, które jeszcze nieznacznie się zwiększą. Tymczasem miesiąc wcześniej przewidywano nieznaczny ich spadek.

 

Bilans 7 głównych surowców oleistych na świecie (mln ton)

                                   13/14   14/15   15/16pzmiana w %

ZAPASY początkowe           71,6     79,4     99,7     25,6

 

PRODUKCJA, w tym:          487,3   519,7   509,6   -1,9

soja                             281,9   318,6   315,8   -0,9

bawełna                      44,4     44,4     40,2     -9,5

orzech ziemny            28,5     27,0     28,4     5,2

słonecznik                   43,3     41,0     41,2     0,5

rzepak                         69,6     68,5     63,4     -7,4

ziarno palmy olejowej14,7     15,4     15,9     3,2

kopra                          4,9       4,8       4,8       0,0

 

PODAŻ                      558,9   599,1   609,3   1,7

w tym: soja                 341,5   383,8   403,0   5,0

 

ZUŻYCIE, w tym:    479,6   499,4   509,3   2,0

soja                             276,3   296,5   313,8   5,8

słonecznik                   42,7     41,1     41,3     0,5

rzepak                         67,6     69,7     64,8     -7,0

inne                             93,0     92,1     89,4     -2,9

ZAPASY końcowe    79,4     99,7     100,0   0,3

w tym: soja                 65,2     87,2     89,2     2,3

zapasy/zużycia %       16,6     20,0     19,6     -1,6

Źródło: Oil World, p- prognoza

 

Źródło: FAMMU/FAPA na podst.: Oil World

Ostra konkurencja w eksporcie pszenicy

Ostra konkurencja w eksporcie pszenicy

Kluczowi dostawcy pszenicy w krajów tzw. starej UE napotykają na coraz silniejszą konkurencję o dostawy do najważniejszych rynków zbytu (kraje północnej Afryki i Bliskiego Wschodu). W tym sezonie wiodący dostawcy z rejonu Morza Czarnego będą ostro konkurować. Jak oceniają niektórzy handlowcy, trójka eksporterów z tego rejonu może w sezonie 2015/16 zwiększyć łącznie wywóz pszenicy o około 3 mln ton w porównaniu do wyniku z poprzedniego sezonu handlowego. Poza tym dzięki niskim kosztom frachtu o odbiorów z północnej części Afryki będą też zabiegać kraje z rejonu Morza Bałtyckiego w tym przede wszystkim Litwa i Łotwa. Ich obecność na rynku Algierii była już mocno widoczna w zeszłym sezonie. Ta grupa dostawców stanowi konkurencję dla tradycyjnych dostawców obsługujących te rynki – a przede wszystkim dla Francji.

Źródło: FAMMU/FAPA z wykorzystaniem Reuters i innych źródeł

 

Na Ukrainie zbiory zbóż prognozowane na 57 mln ton

Na Ukrainie zbiory zbóż prognozowane na 57 mln ton

W ostatni czwartek ukraińska firma analityczna UkrAgroConsult skorygowała w górę wcześniejszą prognozę tegorocznych zbiorów zbóż na Ukrainie – z wcześniejszych 56,4 mln ton do 57 mln ton, w tym 24,2 mln ton pszenicy (22,5 mln ton w poprzedniej prognozie). Obniżono natomiast przewidywaną produkcję kukurydzy – o około 4% do 23 mln ton z powodu niekorzystnych warunków pogodowych odnotowywanych tego lata.

Źródło: FAMMU/FAPA z wykorzystaniem Reuters i innych źródeł

 

350x470_baner_dsm-firmenich


Młyn paszowy
Trzoda Chlewna - Ogólnopolskie czasopismo dla producentów trzody, zootechników i lekarzy weterynarii
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.