Skróty wybranych artykułów

Aneta Kołodziejczyk, Piotr Kołodziejczyk

Gniezno

Mordercze beztlenowce

Choroby przewodu pokarmowego świń mogą być wywoływane przez różne czynniki etiologiczne. Dzisiaj, kiedy tucznik jest najdroższy w historii produkcji trzody chlewnej w Polsce, musimy zadbać o jak najniższe straty w sektorze tuczu oraz odstawiać maksymalnie duże i zdrowe stawki zwierząt.

Choroby te mogą cechować się różnorodną patogenezą, jednak ich podstawowe objawy, zwłaszcza ze strony przewodu pokarmowego, są podobne i manifestują się najczęściej biegunką, konsekwencją której są zaburzenia w rozwoju oraz padnięcia zwierząt.

Podobieństwo objawów, przy różnej przyczynie schorzeń biegunkowych, stwarza ryzyko podjęcia błędnego, a w efekcie nieskutecznego postępowania weterynaryjnego. Praktyka wskazuje, że często stajemy przed dylematem: w którym momencie wystąpienia biegunki u zakupionych warchlaków należy podać antybiotyk, a kiedy od takiego leczenia można odstąpić? Może wystarczy tylko zmiana receptury paszy?

Zanim podejmiemy leczenie, należy rozważyć wszystkie możliwe przyczyny choroby i w razie konieczności wykonać stosowne badania laboratoryjne.

Najważniejsza w chlewni jest odpowiednia temperatura i właściwa pasza, zarówno co do jakości, jak i formy podania.

Najczęstszą przyczyną występowania biegunek pojawiających się zaraz po zakupie zwierząt do tuczu, zarówno w grupie warchlaków, jak i w sektorze tuczu, jest zbyt wysoka dobowa amplituda temperatur, szczególnie w okresie jesienno-zimowym, kiedy temperatura w ciągu dnia jest stosunkowo wysoka, a w nocy spada…

Piotr Nowak

Katedra Żywienia Zwierząt

Wydział Medycyny Weterynaryjnej i Nauk o Zwierzętach

Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu

Sposoby zadawania paszy dla trzody chlewnej

W ostatnich latach technologia produkcji żywca wieprzowego uległa znacznym przeobrażeniom. W rezultacie czego nie tylko polepszona została efektywność produkcji, lecz również zmniejszeniu uległy nakłady pracy. Osiągane jest to poprzez uproszczenie niektórych aspektów produkcji oraz zastąpienie pracy rąk ludzkich mechanizacją i automatyzacją.

Przykładem tych zmian jest chociażby wyeliminowanie ręcznego usuwania odchodów poprzez wprowadzenie technologii chowu bezściołowego, czy wprowadzenie automatycznych poideł i systemów karmienia, które znacząco ograniczają nakłady pracy. Poniżej opisany zostanie ostatni z wymienionych elementów.

Coraz rzadziej w gospodarstwach można spotkać tradycyjne koryta. Jeśli już są, to zazwyczaj w tych drobnotowarowych. Większość producentów wyposaża chlewnie w różnego typu automaty paszowe. Mają one wiele zalet. Przede wszystkim znacząco ograniczają nakłady pracy związane z karmieniem zwierząt. W przypadku obiektów wyposażonych w paszociąg ograniczają się one w zasadzie wyłącznie do kontroli ich funkcjonowania. W mniejszych gospodarstwach automaty mogą być zasypywane ręcznie. Mimo to, ich zastosowanie także wiąże się z mniejszymi nakładami pracy – karmienie zwierząt odbywa się w takich gospodarstwach zwykle raz dziennie, a nie jak miało to miejsce jeszcze niedawno – dwa razy. Automaty paszowe posiadają także inne zalety – stały dostęp do paszy sprawia, że przy odpowiednio dobranej wielkości karmnika w grupie zwierząt ograniczona zostaje konkurencja o dostęp do paszy. Wpływa to na mniejsze ryzyko występowania zachowań agresywnych oraz duże wyrównanie wagowe zwierząt. Sam wybór rodzaju automatów paszowych nie jest jednak prostym zadaniem. Oferta tych urządzeń na rynku jest bardzo szeroka. Poniżej zostaną przedstawione najważniejsze zagadnienia związane z wyborem i późniejszą eksploatacją automatów paszowych. Mimo mnogości urządzeń dostępnych na rynku, wyróżnić można w zasadzie dwa główne typy automatów paszowych. Mowa tu o karmnikach skrzynkowych i tzw. tubomatach…

WETRYNARIA

Piotr Kołodziejczyk

Gniezno

Aby nie szkodzić własnym zwierzętom…

Nowoczesna produkcja trzody chlewnej, pomimo innowacyjności oraz istotnego postępu technologicznego w branży zootechnicznej, wciąż wymaga znacznego nakładu pracy i wysiłku fizycznego ludzi obsługujących zwierzęta.

Prosięta już od pierwszych chwil po urodzeniu potrzebują opieki i pomocy ze strony hodowcy. Akuszer obecny przy porodzie powinien każde nowo narodzone zwierzę wymasować ręcznikiem, papierem lub specjalnym proszkiem osuszającym ciało oraz odpowiednio zaopatrzyć pępowinę. Dopiero wtedy można bezpiecznie dostawić prosięta do wymienia lochy. Małego oseska należy podnosić bardzo delikatnie, chwytając go ręką pod brzuchem w taki sposób, aby nie uszkodzić narządów wewnętrznych. W żadnym wypadku nie powinno się łapać i podnosić prosiąt za kończyny. W pierwszych dniach życia ich stawy są jeszcze mało stabilne i delikatne, a przez to niezwykle podatne na urazy. Unoszenie zwierząt za kończyny zwiększa ryzyko uszkodzeń mechanicznych w obrębie stawów, co w konsekwencji może prowadzić do stanów zapalnych w późniejszym okresie życia. Należałoby zatem, o ile to w ogóle konieczne, przemyśleć potrzebę skracania kiełków w pierwszej dobie życia zwierząt…

ŻYWIENIE

 lek. wet. Krzysztof Sieradzki MBA

specjalista prewencji weterynaryjnej i higieny pasz

specjalista chorób trzody chlewnej

Ełk

Taniny – stare sposoby na nowe kłopoty

Obecne czasy przyniosły technologie żywienia ograniczające zwierzętom dostęp do wielu naturalnych substancji. Wysoka produkcyjność wpływa na obniżenie odporności i wzrost liczby zachorowań. Taniny są związkami mogącymi w naturalny sposób służyć hodowcom w celu poprawy wyników produkcji, w sposób ekonomiczny i zgodny z naturą.

Zmiana sposobu żywienia trzody chlewnej z jednej strony wpłynęła na znaczne podniesienie wydajności, a z drugiej, na radykalny spadek zdrowotności. Niegdyś, świnie żywione ekstensywnie chodziły po podwórkach, wybiegach, zagrodach. Z jednej strony nie dostawały zbyt wielu substancji budulcowych, ale na to konto miały stały dostęp do różnorodnych, naturalnych substancji aktywnych. Dziś żywimy świnie bardzo dobrze zbilansowaną pod względem białkowo-energetycznym paszą, jednakże pozbawioną wielu naturalnych substancji. Głównymi składnikami obecnej paszy są ziarna zbożowe jako źródło energii, poekstrakcyjne śruty, sojowa i rzepakowa, jako źródło białka. Uzupełniamy to energią pochodzącą z tłuszczy, białkiem najczęściej pochodzącym z mączek rybnych, bilansujemy aminokwasami pochodzenia przemysłowego oraz najważniejszymi witaminami i włóknem. W zasadzie jest to monodieta uzupełniona określoną ilością czynnych substancji organicznych pochodzenia przemysłowego…

HODOWLA

Anna Hammermeister

PZHiPTCh „POLSUS”, Warszawa

Wspólna Polityka Rolna po 2020

Trwa kolejny etap dyskusji nad kształtem Wspólnej Polityki Rolnej(WPR) po roku 2020. Każdy kraj unijny musi opracować „Krajowy Plan Strategiczny WPR na lata 2021-2027” i wskazać, które z interwencji proponowanych przez Brukselę będą wdrażane w kraju członkowskim.

Państwa członkowskie na podstawie analizy SWOT same podejmują decyzję, w których sektorach chcą uruchomić interwencje.MRiRW przedstawiło przygotowany przez IERiGŻ przegląd sytuacji w 20 różnych sektorach, w tym w sektorze trzody chlewnej, z uwzględnieniem analizy SWOT.

Ogólna sektorowa analiza SWOT, przeprowadzona przez ekspertów IERGŻ, wykazała w słabych stronach m.in. powolny transfer postępu genetycznego do produkcji towarowej. Z kolei ocena mocnych i słabych stron oraz szans i zagrożeń w sektorze trzody chlewnej wskazuje, że możliwe jest efektywniejsze wykorzystanie jego mocnych stron i szans rozwoju oraz częściowa eliminacja słabych stron i zagrożeń. Cel ten będzie można osiągnąć m.in. poprzez: dwutorową pracę hodowlaną, obejmującą z jednej strony wspieranie chowu ras rodzimych (ważne szczególnie dla małych gospodarstw), z drugiej zaś poprawę materiału genetycznego (zwłaszcza w produkcji prosiąt), w tym także na bazie importu macior o wysokich parametrach mięsnych w celu ograniczenia importu prosiąt…