Author: FilipAdmin

Krzysztof Lipiński

Katedra Żywienia Zwierząt i Paszoznawstwa

Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie

Żywienie loch wysokoprodukcyjnych

– okres przejściowy „transition period”

Wyniki badań i praktyka wskazują, że zastosowanie dwóch mieszanek paszowych w żywieniu loch, tj. mieszanki dla loch prośnych i karmiących wpływa korzystnie na ich produkcyjność.

Wymienione mieszanki różnią się jednak istotnie w zakresie wartości pokarmowej i składu. Przejście z jednej mieszanki na drugą powoduje, że lochy i ich przewód pokarmowy muszą zaadoptować się do nowych mieszanek paszowych. Ma to związek z ich smakiem i zapachem, jak również z koniecznością dostosowania się mikroflory przewodu pokarmowego do nowej mieszanki paszowej. Ponadto bardzo często przejście z jednej mieszanki paszowej na drugą ma miejsce w okresie poprzedzającym poród. Taka sytuacja może wpływać niekorzystnie na kondycję, status zdrowotny oraz wyniki użytkowości rozpłodowej loch.

Śmiertelność nowo narodzonych prosiąt jest istotnym czynnikiem wpływającym na wyniki użytkowości rozpłodowej loch. Obejmuje straty prosiąt przed i w czasie porodu (prosięta marto urodzone), jak również upadki prosiąt żywo urodzonych. Znanych jest wiele przyczyn wymienionych problemów i często mają one charakter kompleksowy. Z pewnością duży wpływ na liczbę prosiąt martwo urodzonych ma przebieg porodu (Oliviero i in., 2010). Z drugiej strony, większość upadków prosiąt żywo urodzonych występuje w okresie pierwszych 3 dni po porodzie (Rootwelt i in., 2013) i w dużej mierze ma związek z niedostatecznym zaopatrzeniem prosiąt w energię (Quesnel i in., 2012, Theil i in., 2014), ale również status zdrowotny, w tym funkcjonowanie układu immunologicznego mają istotne znaczenie (Pedersen i in., 2010). Powyższe informacje wskazują, że przebieg porodu, wielkość produkcji siary i jej skład mają istotne znaczenie w zakresie śmiertelności nowo narodzonych prosiąt. Wyniki badań wskazują, że system żywienia loch w okresie okołoporodowym może być elementem strategii poprawy użytkowości rozpłodowej loch…

Małgorzata Świątkiewicz

Instytut Zootechniki PIB

Zakład Fizjologii Żywienia

Nasiona roślin bobowatych w żywieniu świń

Nasiona roślin bobowatych, jako krajowe źródła białka, to ciekawa alternatywa dla poekstrakcyjnej śruty sojowej i mimo szeregu wad warto brać ją pod uwagę. Dywersyfikacja pasz białkowych jest niezbędna nie tylko w sytuacji wprowadzenia ewentualnego zakazu stosowania pasz GMO, do których należy większość poekstrakcyjnej śruty sojowej w naszym kraju. Ma też ogromne znaczenie w uniezależnieniu rynku rolnego krajowego czy nawet EU, od pasz importowanych.

Wśród uprawianych w naszym kraju roślin należących do rodziny bobowate znajdują się łubiny, bobik, groch oraz od pewnego czasu także soja, zaliczana do grupy roślin oleistych ze względu na dużą zawartość tłuszczu i pozyskiwanie z jej nasion oleju. Uprawa roślin bobowatych rozwija się powoli, mimo wsparcia dopłatami, między innymi z powodu trudności agrotechnicznych oraz dość niskich i nierównych plonów. Jej zaletą jest fakt dużego zróżnicowania roślin bobowatych pod względem wymagań glebowych i środowiskowych, co sprawia, że dla każdego rejonu Polski można dobrać dogodny gatunek lub odmianę. Dodatkowo, uprawa roślin bobowatych wywiera korzystny wpływ na środowisko poprzez poprawę struktury i wzbogacenie gleby w składniki organiczne i azot.

Kilka słów na temat uprawy roślin motylkowych

Rośliny bobowate zaleca się uprawiać najlepiej na stanowiskach po zbożach, nie powtarzając uprawy bobowatych po sobie czy po innych motylkowych wcześniej niż po 4–5 latach. Stanowiska po roślinach okopowych nawożonych obornikiem nie są dobrym wyborem, gdyż w takich warunkach rośliny bobowate wytwarzają nadmierną ilość masy zielonej i wylegają, co sprzyja rozwojowi chorób pleśniowych i bakteryjnych oraz szkodników, a przy tym plon nasion jest wyraźnie obniżony. Na takim stanowisku uprawę bobowatych sugeruje się prowadzić dopiero po około 3 latach…