Skróty wybranych artykułów

Krzysztof Lipiński

Katedra Żywienia Zwierząt i Paszoznawstwa

Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie

Żywienie loch wysokoprodukcyjnych

– okres przejściowy „transition period”

Wyniki badań i praktyka wskazują, że zastosowanie dwóch mieszanek paszowych w żywieniu loch, tj. mieszanki dla loch prośnych i karmiących wpływa korzystnie na ich produkcyjność.

Wymienione mieszanki różnią się jednak istotnie w zakresie wartości pokarmowej i składu. Przejście z jednej mieszanki na drugą powoduje, że lochy i ich przewód pokarmowy muszą zaadoptować się do nowych mieszanek paszowych. Ma to związek z ich smakiem i zapachem, jak również z koniecznością dostosowania się mikroflory przewodu pokarmowego do nowej mieszanki paszowej. Ponadto bardzo często przejście z jednej mieszanki paszowej na drugą ma miejsce w okresie poprzedzającym poród. Taka sytuacja może wpływać niekorzystnie na kondycję, status zdrowotny oraz wyniki użytkowości rozpłodowej loch.

Śmiertelność nowo narodzonych prosiąt jest istotnym czynnikiem wpływającym na wyniki użytkowości rozpłodowej loch. Obejmuje straty prosiąt przed i w czasie porodu (prosięta marto urodzone), jak również upadki prosiąt żywo urodzonych. Znanych jest wiele przyczyn wymienionych problemów i często mają one charakter kompleksowy. Z pewnością duży wpływ na liczbę prosiąt martwo urodzonych ma przebieg porodu (Oliviero i in., 2010). Z drugiej strony, większość upadków prosiąt żywo urodzonych występuje w okresie pierwszych 3 dni po porodzie (Rootwelt i in., 2013) i w dużej mierze ma związek z niedostatecznym zaopatrzeniem prosiąt w energię (Quesnel i in., 2012, Theil i in., 2014), ale również status zdrowotny, w tym funkcjonowanie układu immunologicznego mają istotne znaczenie (Pedersen i in., 2010). Powyższe informacje wskazują, że przebieg porodu, wielkość produkcji siary i jej skład mają istotne znaczenie w zakresie śmiertelności nowo narodzonych prosiąt. Wyniki badań wskazują, że system żywienia loch w okresie okołoporodowym może być elementem strategii poprawy użytkowości rozpłodowej loch…

Małgorzata Świątkiewicz

Instytut Zootechniki PIB

Zakład Fizjologii Żywienia

Nasiona roślin bobowatych w żywieniu świń

Nasiona roślin bobowatych, jako krajowe źródła białka, to ciekawa alternatywa dla poekstrakcyjnej śruty sojowej i mimo szeregu wad warto brać ją pod uwagę. Dywersyfikacja pasz białkowych jest niezbędna nie tylko w sytuacji wprowadzenia ewentualnego zakazu stosowania pasz GMO, do których należy większość poekstrakcyjnej śruty sojowej w naszym kraju. Ma też ogromne znaczenie w uniezależnieniu rynku rolnego krajowego czy nawet EU, od pasz importowanych.

Wśród uprawianych w naszym kraju roślin należących do rodziny bobowate znajdują się łubiny, bobik, groch oraz od pewnego czasu także soja, zaliczana do grupy roślin oleistych ze względu na dużą zawartość tłuszczu i pozyskiwanie z jej nasion oleju. Uprawa roślin bobowatych rozwija się powoli, mimo wsparcia dopłatami, między innymi z powodu trudności agrotechnicznych oraz dość niskich i nierównych plonów. Jej zaletą jest fakt dużego zróżnicowania roślin bobowatych pod względem wymagań glebowych i środowiskowych, co sprawia, że dla każdego rejonu Polski można dobrać dogodny gatunek lub odmianę. Dodatkowo, uprawa roślin bobowatych wywiera korzystny wpływ na środowisko poprzez poprawę struktury i wzbogacenie gleby w składniki organiczne i azot.

Kilka słów na temat uprawy roślin motylkowych

Rośliny bobowate zaleca się uprawiać najlepiej na stanowiskach po zbożach, nie powtarzając uprawy bobowatych po sobie czy po innych motylkowych wcześniej niż po 4–5 latach. Stanowiska po roślinach okopowych nawożonych obornikiem nie są dobrym wyborem, gdyż w takich warunkach rośliny bobowate wytwarzają nadmierną ilość masy zielonej i wylegają, co sprzyja rozwojowi chorób pleśniowych i bakteryjnych oraz szkodników, a przy tym plon nasion jest wyraźnie obniżony. Na takim stanowisku uprawę bobowatych sugeruje się prowadzić dopiero po około 3 latach…

Piotr Nowak

Doktorant, Katedra Żywienia Zwierząt i Gospodarki Paszowej

Wydział Medycyny Weterynaryjnej i Nauk o Zwierzętach

Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu

W poszukiwaniu nowych rozwiązań poprawy opłacalności hodowli trzody chlewnej

Gdy przystępowałem do napisania tego artykułu na początku nowego roku 2019, akurat ogłoszono cenę na kolejny tydzień na niemieckiej giełdzie tuczników, która jest jednym z wyznaczników cen świń w Europie. Wieści niestety nie były optymistyczne. Czternasty tydzień z rzędu cena tuczników na giełdzie niemieckiej wynosiła 1,36 EUR/kg wbc w klasie E (09.01.2019). Ceny w naszym kraju były jednak jeszcze niższe…

Widmo bankructwa wielu rolnikom zagląda w oczy. Wpływ na to mają także rosnące koszty produkcji, głównie spowodowane suszą czy wysokimi cenami paliw, a także nadchodzącymi podwyżkami energii elektrycznej. Coraz więcej osób zastanawia się czy dalej ciągnąć ten „ciężki wózek”. Czy można zarobić jeszcze na hodowli trzody chlewnej w Polsce? Z pewnością tak, jednak hodowla ta potrzebuje konkretnych zmian…

Wracając do cen samych półtusz, to nie pierwszy rok, gdy na przełomie poszczególnych lat ceny sięgają dna opłacalności. Wystarczy przejrzeć historię cen. W analogicznym okresie rok temu cena na giełdzie niemieckiej kształtowała się na tym samym, a nawet niższym poziomie. Wchodząc w szczegóły, okres niskiej ceny był o połowę krótszy, a poza tym, ceny, chociażby zbóż, były niższe. Obecnie ceny za kilogram żywej wagi tucznika w Polsce wynoszą od 3,40 do 4,60 zł, a średnia cena krajowa to 3,82 zł. Czyli za 100–kilogramowego tucznika rolnik otrzymuje od 340 do 460 zł albo średnio 382 zł. Wielu rolników sam zakup warchlaka o masie 30 kg po 8–10 zł za kg kosztował 240-300 zł. Jednak zwierzęta jeszcze musiały przyrosnąć co najmniej 70 kg oraz zjeść paszę w tym okresie, która przeciętnie kosztowała od 0,9 do 1,25 zł/kg. Można zatem zastanawiać się, czy to się opłaca? Co ciekawe, gdyby prześledzić historię cen za kilogram tucznika, to 20 lat temu ceny też oscylowały w granicach 4,00 zł. A czy koszty produkcji pozostały na tym samym poziomie? Raczej nie…

Benedykt Pepliński

Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu

Prognoza cen żywca wieprzowego na lata 2019–2021

Rok 2018 to okres dalszego rozprzestrzeniania się ASF zarówno w Europie (pojawienie się w Belgii), jak i w Azji (gdzie w ciągu kilku miesięcy wirus ASF pojawił się na fermach we wszystkich wschodnich i środkowych prowincjach Chin, w których zlokalizowana jest większość chińskiego pogłowia świń). Również w Polsce sytuacja z ASF jest daleka od opanowania, mimo braku w ciągu ostatnich kilku miesięcy ognisk ASF w stadach świń. Pozytywnie można ocenić zmniejszenie się liczby przypadków ASF wśród dzików w ostatnim kwartale 2018 r., jednak pełniejsza ocena tendencji będzie możliwa dopiero wiosną 2019 r.

Istotny z punktu widzenia cen świń w Polsce jest kurs złotego, szczególnie względem euro (rys. 1), gdyż podstawą odniesienia dla cen w Polsce są notowania w Niemczech. W sensie długoterminowym kurs euro znajduje się w klinie zwężającym wyznaczonym przez linie A i B. Kierunek wybicia będzie miał istotne znaczenie na następne kilka lat. Za umocnieniem złotego (przełamaniem w dół linii B) przemawia siła polskiej gospodarki oraz umacnianie się dolara względem euro, za wybiciem w górę, czyli powyżej linii A przemawiają napięcia na rynku międzynarodowym (Rosja, wojna handlowa). Ponieważ kurs euro już od 2011 r. porusza się między 4,0 a 4,5 zł, możliwe jest także dalsze utrzymywanie się kursu w tym przedziale, co wydaje się w chwili obecnej najbardziej prawdopodobne. Na opłacalność eksportu nadwyżek wieprzowiny poza Unię Europejską ma wpływ kurs €:$, co uwidacznia się także w kursie dolara do złotego. Od 2014 r. następuje systematyczne osłabienie się euro względem dolara, co poprawia konkurencyjność eksportu i podnosi ceny skupu tuczników w Europie…

Przemysław Marek

Instytut Technologiczno–Przyrodniczy

Oddział w Poznaniu

Kurtyny automatyczne w chlewni

Przemysłowa produkcja trzody chlewnej oparta jest na chowie zwierząt w izolowanych budynkach inwentarskich. Dzięki mechanizacji i automatyzacji urządzeń zmniejsza się pracochłonność obsługi fermy.

Chów przemysłowy zapewnia również uzyskanie stabilnych warunków technologicznych, zootechnicznych, gwarantuje wysoką jakość mięsa oraz zmniejsza jednostkowe koszty produkcji. Z drugiej strony, intensyfikacja produkcji zwierzęcej na niewielkiej powierzchni, jaką jest budynek inwentarski, wymaga od hodowcy zapewnienia zwierzętom optymalnych warunków środowiskowych. O powodzeniu hodowli decyduje wiele czynników, ale optymalne warunki mikroklimatyczne są jednym z decydujących. Czym jest więc mikroklimat? Można przyjąć najprostszą definicję, iż jest to zespół czynników klimatyczno–środowiskowych, które występują w określonym obszarze. Mając na myśli mikroklimat w chlewni rozumie się właściwości fizyko–chemiczne powietrza, a także oświetlenie oraz dopuszczalny poziom hałasów. Czynniki mikroklimatyczne nie mają stałej wartości, lecz kształtują się dynamiczne, przez co mają duży wpływ na zwierzęta. Zadaniem hodowcy jest ciągła optymalizacja i kontrola warunków mikroklimatycznych poprzez stosowanie dedykowanych rozwiązań technicznych…