Skróty wybranych artykułów

Robert Hübner
TAPi  B.P.B.

Pokrycia dachowe nowoczesnych chlewni oraz materiały termoizolacyjne stosowane w przestrzeni stropodachów obiektów inwentarskich

Publikacja traktująca o materiałach stosowanych do krycia dachów budynków nowoczesnych chlewni oraz o sposobach realizacji zabezpieczeń cieplnych w przestrzeni stropodachów obiektów przeznaczonych do utrzymania trzody chlewnej wraz z ich krótką charakterystyką, a także podstawowymi zaleceniami wykonawczymi.

W prezentowanych przez prawie trzy lata na łamach „Trzody” publikacjach Czytelnicy mogli zapoznać się z rozlicznymi przykładami zrealizowanych budynków chlewni, co w założeniu miało przybliżyć szereg podstawowych, prostych do uzyskania w procesie inwestycji rozwiązań budowlanych i technologicznych, a także stworzyć możliwie szeroki wachlarz propozycji architektoniczno-urbanistycznych.

W miarę ukazywania się numerów „Trzody”, zawierających kolejne przykłady realizacyjne, rosła jednak liczba pytań dotyczących problematyki podjętej w serii, której zwieńczeniem miał być cykl z prezentacjami nowo pobudowanych obiektów.

Po wstępnej analizie okazało się, że wiele spośród nich – pośrednio lub wprost – dotyczy kryteriów doboru oraz wykonawstwa pokryć dachowych, a także sposobów realizacji zabezpieczeń cieplnych w przestrzeni stropodachów obiektów przeznaczonych do utrzymania trzody chlewnej.

Porady i wytyczne realizacyjne dotyczące wyboru i wykonawstwa wymienionych wyżej elementów budynku inwentarskiego oraz – rzecz oczywista – wszystkich innych osłonowych elementów i ustrojów obiektów chlewni – realizowanych dla różnych rozwiązań architektoniczno-konstrukcyjnych – stanowiły, co zrozumiałe, część niniejszego, prezentowanego w ciągu ostatnich kilku lat cyklu.

Jednak ilość pytań oraz zainteresowanie Czytelników problemami projektowymi i wykonawczymi, które parę lat temu przyczyniły się do stworzenia cyklu o budowie nowoczesnej chlewni skłaniają do wznowienia publikacji w formie syntetycznego poradnika obejmującego całość procesu budowlanego.

Tymczasem, jak zwykle przy takiej okazji, odsyłam do archiwalnych numerów „Trzody” oraz na strony internetowe redakcji i biura TAPi, gdzie znajdą Państwo dość wyczerpujące informacje o procesie budowy obiektów przeznaczonych do hodowli trzody chlewnej, a także obiektów im towarzyszących: zbiorników na gnojówkę, gnojowicę, płyt obornikowych, a nawet procedur formalno-prawnych dla tego typu inwestycji.

Niniejszą krótką publikację traktującą o zasadach doboru oraz wykonawstwa pokryć dachowych, a także o sposobach realizacji zabezpieczeń cieplnych w przestrzeni stropodachów chlewni wraz z ich krótką charakterystyką, a także podstawowymi zaleceniami wykonawczymi przedstawię w formie prezentacji najczęściej stosowanych – dla konkretnych rozwiązań konstrukcji przekryć budynków chlewni – rozwiązań materiałowych.

Nowoczesne pokrycia dachowe obiektów chlewni – rozwiązania materiałowe oraz zalecenia wykonawcze

Pokrycie dachowe stanowi integralną część przekrycia obiektu i prócz podstawowej funkcji – tj. zabezpieczenia obiektu przed oddziaływaniem czynników atmosferycznych (głównie opadów) – może wiązać w sobie inne: np. izolacji termicznej w wypadku płyt warstwowych, bądź „sandwiczowych”.

Należy także zwrócić uwagę, iż zakładane pochylenie połaci dachowej (np. to ustalone w decyzji o warunkach zabudowy lub przyjęte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego) może – w pewnym zakresie – zdefiniować wybór materiału pokryciowego.

Małgorzata Pomorska – Mól

Zakład Chorób Świń

Państwowy Instytut Weterynaryjny – Państwowy Instytut Badawczy w Puławach

Immunoprofilaktyka u trzody chlewnej

Cz. 2. Szczepionki przeciwbakteryjne

W prezentowanym artykule omówione zostaną wybrane, najczęściej występujące choroby bakteryjne związane z układem oddechowym trzody chlewnej oraz możliwości immunoprofilaktyki swoistej opisanych chorób.

 Zakaźne zanikowe zapalenie nosa

            Zakaźne zanikowe zapalenie nosa u świń (ZZZN), nazywane także chorobą nosoryjową, jest schorzeniem o etiologii wieloczynnikowej, w której wiodącą rolę przypisuje się dermonekrotoksycznym szczepom Pasteurella multocida oraz toksynotwórczym pałeczkom Bordetella bronchiseptica. Najbardziej wrażliwe na zakażenie są nowo narodzone prosięta. Straty związane z występowaniem ZZZN wynikają głównie ze zmniejszenia przyrostów masy ciała.

Objawy kliniczne u zakażonych zwierząt pojawiają się najwcześniej około 4 tygodnia życia. Wśród pierwszych symptomów dominuje kichanie, więc nie jest to objaw specyficzny, wskazujący na ZZZN. Kolejno pojawia się łzawienie oraz deformacja kości trzewioczaszki tj.: deformacja zgryzu, skrócenie szczęki, skrzywienie szczęki czy obecność grubych niesymetrycznych poprzecznych fałdów skóry, które są często jedynym objawem tej choroby. Dochodzi do zmniejszenia przyrostów masy ciała, oraz widoczne jest zróżnicowanie wagowe tuczników będących w tym samym wieku. Należy pamiętać, że zmiany morfometryczne dotyczące małżowin nosowych, których nie możemy zaobserwować w badaniu klinicznym, mogą występować także u osobników bez objawów klinicznych. Choroba przyczynia się do wydłużenia średniego okresu tuczu nawet o 14 dni. Nie należy zapominać, że świnie chore na ZZZN są dużo bardziej wrażliwe na zakażenie innymi patogenami układu oddechowego, które mogą wikłać i zaostrzać przebieg ZZZN.

W praktyce stosuje się szczepionki zawierające w sobie immunogenne elementy (inaktywowane toksyny) obu drobnoustrojów biorących udział w etiologii ZZZN. Jak wykazały badania, takie preparaty okazały się najbardziej skuteczne w profilaktyce ZZZN. Ponadto stwierdzono, podobnie jak w przypadku Actionobacillus pleuropneumoniae, że istotne w indukcji odporności humoralnej (powstawanie przeciwciał ochronnych) są także adhezyny wytwarzane zarówno przez P. multocida, jak i B. bronchiseptica. Niestety, nawet po zastosowaniu szczepionki zawierającej w swoim składzie omówione składniki nie uzyskuje się stuprocentowego zabezpieczenia przed infekcją. Szczepionki pozwalają jednak na obniżenie strat związanych z wybuchem tej choroby, co powinno być wystarczającą motywacją do wprowadzenia profilaktyki, zwłaszcza w chlewniach, w których problem ZZZN występuje.

Robert Hübner

TAPi B.P.B.

Zbiorniki przeznaczone do magazynowania gnojowicy oraz sposoby ich realizacji

Publikacja traktująca o podstawowych sposobach realizacji zbiorników na gnojowicę, w tym o ich wymaganych prawem pojemnościach, wraz z krótką charakterystyką stosowanych w praktyce technologiach budowy, a także podstawowymi zaleceniami wykonawczymi.

Publikowany na łamach „Trzody” w latach 2008/2009 cykl prezentacji kilkudziesięciu, nie tak dawno będących w fazie projektowej, krótko potem w stadium realizacji, a dziś już pobudowanych i z powodzeniem użytkowanych budynków chlewni, stanowił rodzaj podsumowania ukazującej się od 2003 roku serii artykułów „Budujemy nowoczesną chlewnię”.

Zbiór prezentacji obiektów zrealizowanych według projektów Biura „TAPi” R. Hübner i M. Wroński s.c. był tym bardziej uzasadniony, że z opracowań tych właśnie zamierzeń inwestycyjnych zaczerpnięto przykłady poprawnych rozwiązań technicznych, ilustrujących prezentowany na łamach „Trzody” swoisty rodzaj podręcznika dla inwestorów planujących budowę nowoczesnych chlewni (zainteresowanych Czytelników odsyłam do archiwalnych numerów niniejszego periodyku z lat 2003÷2010, lub do planowanego, pierwszego wydania książkowego).

Warto w tym miejscu dodać, iż jedna z prezentowanych, ukończonych inwestycji – chlewnia na 105 loch we wsi Kolanowice – została wyróżniona pierwszą nagrodą w zeszłorocznej edycji konkursu dla inwestorów i projektantów EUROZAGRODA 2009 za najlepszy i wzorcowy obiekt w kategorii „Budynki inwentarskie”

W zgodzie z tak obraną strukturą prezentacyjną, kilka ostatnio opublikowanych tekstów stanowiło formę aneksu, a w kilku wypadkach rodzaj erraty do tego – stanowiącego rodzaj podręcznika projektowania obiektów inwentarskich – wydawnictwa. Wprowadzane uzupełnienia powodowane są tak ewolucją rozwiązań materiałowych i technologicznych, jak i diametralną modyfikacją przepisów prawnych obejmujących podstawowe procedury formalno-prawne związane z realizacją przedsięwzięć polegających na budowie, czy też modernizacji obiektów przeznaczonych do utrzymania trzody chlewnej.

Dodatkowo, w miarę ukazywania się numerów „Trzody” z kolejnymi przykładami realizacyjnymi, pojawiały się coraz liczniejsze – szczegółowe jak i przekrojowe – pytania dotyczące podjętej w tej serii problematyki.

Wśród najczęściej podnoszonych przez hodowców problemów ważne miejsce zajmuje wybór technologii realizacji największych i najbardziej kłopotliwych w budowie obiektów towarzyszących: zbiorników na gnojowicę o dużej (tj. przekraczającej 300 m³) pojemności. Nie lada problemem może też okazać się określenie – odpowiedniej dla wielkości hodowli – pojemności użytkowej takiego obiektu.