Krzysztof Lipiński, Magdalena Mazur-Kuśnirek

Katedra Żywienia Zwierząt i Paszoznawstwa

Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie

Pasze fermentowane w żywieniu świń

Poekstrakcyjna śruta sojowa jest dobrym źródłem białka dla rosnących świń, loch i knurów. W przypadku prosiąt, w dużych ilościach, nie jest jednak dobrze tolerowana.

Zabiegi termiczne (tostowanie) stosowane podczas produkcji poekstrakcyjnej śruty sojowej eliminują większość związków antyżywieniowych, ale nie wszystkie. Podczas gdy aktywność inhibitorów proteaz i lektyn może być zmniejszona do tolerowanego poziomu przez działanie ciepła, antyżywieniowy efekt oligosacharydów i białek antygenowych nie jest redukowany przez działanie procesów termicznych. Wrażliwość na białka antygenowe (reakcje alergiczne w przewodzie pokarmowym) u prosiąt pojawia się po 3-4 dniach stosowania mieszanek zawierających zwiększoną ilość poekstrakcyjnej śruty sojowej. Sytuacja wraca do normy po 7-10 dniach. W czasie tego okresu u prosiąt obserwuje się jednak zahamowanie wzrostu oraz większą wrażliwość na problemy jelitowe.

Na rynku dostępne są różne produkty modyfikowanego białka soi. Stosowanie procedury enzymatycznego usuwania oligosacharydów i białek antygenowych (preparat HP 300) jest jedną z metod poprawy jakości pasz uzyskiwanych z soi dla prosiąt. Strawność aminokwasów w takim produkcie jest większa niż w poekstrakcyjnej śrucie sojowej i jest porównywalna z koncentratami i izolatami sojowymi, a nawet z mączką rybną…