Eugeniusz R. Grela, Justyna Góźdź

Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie

Wysłodki buraczane w żywieniu świń

W żywieniu trzody chlewnej poszukuje się różnego rodzaju alternatywnych (tańszych) w odniesieniu do zbóż pasz, które mogą znaleźć zastosowanie zarówno w żywieniu płynnym jak i na sucho. Jedną z takich możliwości jest skierowanie uwagi na wysłodki buraczane. Stanowią one pozostałość po wysłodzeniu krajanki korzenia, a więc zawierają ściany błon komórkowych korzeni buraków, w tym celulozę, hemicelulozę i pektyny (80% masy organicznej), białko, w tym 30-40% związki azotowe niebiałkowe, śladowe ilości ekstraktu eterowego (tłuszczu surowego), popiół surowy, w tym zanieczyszczenia składnikami gleby.

            Aktualnie przemysł cukrowniczy dostarcza wysłodków mokrych, prasowanych, w tym melasowanych i amoniakowanych lub suszonych. Wysłodki w świetle prawa paszowego uważane są za materiał paszowy wykorzystywany jako składnik mieszanek paszowych lub dawek pokarmowych. Jest to pasza energetyczno-włóknista o umiarkowanej zawartości białka ogólnego. Źródłem energii są polisacharydy strukturalne, zaliczane do włókna pokarmowego (celuloza, hemiceluloza i pektyny). Wysłodki świeże mogą być skarmiane w stosunkowo krótkim czasie, a zatem wymagają konserwacji. Kiszenie wysłodków jest powszechnie stosowaną metodą ich konserwacji. Jakość kiszonek poprawia dodatek preparatów zakwaszających lub melasy.

Wysłodki buraczane mokre

            Wysłodki buraczane mokre charakteryzują się niewielką zawartością suchej masy – od 90 do 120 g w 1 kg. Zawartość pozostałych składników pokarmowych to popiół ogólny w granicach 35-45 g w suchej masie, tłuszcz ogólny 9-12 g, białko ogólne 80-95 g, włókno surowe 220-240 g w 1 kg suchej masy wysłodków. Wysłodki buraczane zawierają małą ilość składników mineralnych (tab. 1).

Tabela 1. Składniki mineralne w wysłodkach buraczanych w przeliczeniu na suchą masę