lek. wet. Krzysztof Sieradzki

 specjalista prewencji weterynaryjnej i higieny pasz

 specjalista chorób trzody chlewnej

 Ełk

Kanibalizm – problem ciągle aktualny

Skutki kanibalizmu są wciąż obserwowane w rzeźniach i stanowią główną przyczynę dużej części konfiskat. Zapobieganie polega na kompleksowych działaniach związanych z poprawą dobrostanu, warunków żywienia, uzupełnianiem niedoborów oraz zaopatrywaniem uszkodzeń ciała.

Hodowcy tracą część przychodów ze sprzedaży tuczników z powodu konfiskat części lub całości tusz. Część konfiskat jest niezależna od hodowcy. Spowodowane one mogą być zabrudzeniami tuszy w wyniku nieuważnej obróbki (zalanie treścią pokarmową, kałem, żółcią, smarami technicznymi), złamaniami kończyn czy krwiakami. Duża jednak ich część zależy od hodowcy. Ważnymi czynnikami są streptokokoza, której skutkiem jest konfiskata całej kończyny objętej zniekształceniem stawu, a także przepukliny pępkowe, szczególnie te duże, których urazy prowadzą do rozległych stanów zapalnych jelit, ropni w obrębie jamy brzusznej, co w konsekwencji może prowadzić do oceny takiej sztuki za niezdatną. Najczęściej jednak występującym powodem konfiskat całej sztuki jest ropnica, a znacznych jej części – pojedyncze ropnie występujące w okolicy ogonowej. Takie zmiany wynikają z występującego w wielu stadach kanibalizmu.

Problem zaczyna się od gryzienia ogonów. Zdarzają się sztuki, które mają wygryzione całe ogony, niemalże po kość ogonową. Świnie żyją w takich warunkach, jakie wszyscy znamy. Rany wynikające z kanibalizmu często więc ulegają zakażeniu. Wokół obgryzionego ogona pojawiają się ropnie. Dobrze, jeśli obejmują tylko nasadę ogona. Często jednak roznoszą się znacznie dalej i głębiej…

Mariusz Soszka

Doradca żywieniowy, Ostrówek

Surowce i preparaty białkowe stosowane w żywieniu świń (cz. 3)

Jednym z podstawowych składników pokarmowych decydujących o możliwości wykorzystania potencjału genetycznego świń jest białko. W praktycznym żywieniu ważny jest nie tylko poziom białka, który każdorazowo powinien być dostosowany do potrzeb pokarmowych zwierząt, ale również jego jakość, determinowana wartością biologiczną, strawnością i przyswajalnością.

Jak powszechnie wiadomo, podstawowym źródłem białka wykorzystywanym w żywieniu świń na całym świecie jest poekstrakcyjna śruta sojowa. Do czynników, które o tym przesądziły należą wysoka zawartość białka, jego bogaty skład aminokwasowy, powszechna dostępność surowca, jego łatwość przechowywania, rozdrabniania i smakowitość. Nie bez znaczenia jest tu również cena, która nawet dziś, kiedy jest bardzo wysoka, to w przeliczeniu na kilogram białka jest nadal atrakcyjna w stosunku do innych komponentów białkowych stosowanych dla starszych zwierząt.

W przypadku prosiąt i młodych warchlaków, u których przewód pokarmowy i układ enzymatyczny nie są do końca rozwinięte zarówno pod względem anatomicznym, jak i funkcjonalnym, co stanowi o tym, że są znacznie bardziej delikatne i wrażliwe na niekorzystne czynniki w stosunku do dorosłych osobników, a ich działanie nie jest w pełni efektywne, śruta sojowa, ze względu na swoją strukturę chemiczną, stanowi komponent mało atrakcyjny i przede wszystkim mało bezpieczny. Największy problem stanowi tu łańcuch skrobiowy budujący cukry soi, którego specyficzna budowa uniemożliwia dostęp enzymów trawiennych do cząsteczek glukozy. Nie mniejszy problem stanowi również złożona struktura łańcucha białkowego oraz stosunkowo duża zawartość substancji antyżywieniowych, dlatego w trakcie recepturowania mieszanek paszowych dla najmłodszych zwierząt należy dążyć do maksymalnego ograniczenia udziału poekstrakcyjnej śruty sojowej na rzecz alternatywnych źródeł białka…

Zygmunt Pejsak

Uniwersyteckie Centrum Medycyny Weterynaryjnej UJ-UR w Krakowie

Zakażenia układu moczowego loch

Notatki z 10. Ogólnopolskiej Konferencji lekarzy weterynarii – specjalistów chorób świń, w Pawłowicach k. Leszna, październik 2020 (Część VI)

Niedocenianemu przez producentów świń i lekarzy weterynarii problemowi chorób układu moczowego swój wykład poświęcił autor sprawozdań z konferencji w Pawłowicach. Zwróciłem uwagę słuchaczy przede wszystkim na fakt, że przyczyną znacznego odsetka przedwczesnych brakowań loch są schorzenia układu moczowego. 

Trudności diagnostyczne i z reguły mało charakterystyczne objawy kliniczne schorzenia układu moczowego sprawiają, że jest ono powszechnie niedocenianym problemem zdrowotnym u świń i innych zwierząt. Zakażenia układu moczowego (ZUM) są ważną przyczyną padnięć, przede wszystkim loch, ich obniżonej płodności i powodem brakowania. Infekcjom tym sprzyja koncentracja produkcji (coraz większe stada i grupy technologiczne).

W zakażeniach układu moczowego drobnoustroje koncentrują się powyżej zwieracza pęcherza moczowego, w miejscu, które prawidłowo powinno być jałowe. 

Odsetek padnięć z powodu ZUM, w tym zwłaszcza w wyniku zapalenia pęcherza moczowego (cystitis) i odmiedniczkowego zapalenia nerek (pyelonephritis), waha się u loch prośnych w Europie, Kanadzie i USA w granicach od 20 do ponad 40% wszystkich padnięć loch. Dodać należy, że stany chorobowe ZUM u loch często nie kończą się śmiercią, a powrotem do zdrowia, nawet bez stosowania leków, lecz częstą konsekwencją takiej sytuacji są nawroty choroby, a wynikiem – problemy w rozrodzie. W rezultacie przybywa dni nieproduktywnych, zmniejsza się liczba miotów/lochę/rok i rośnie współczynnik brakowania loch…

Witold Jan Wardal

Instytut Technologiczno-Przyrodniczy w Falentach, Oddział w Warszawie

Wentylacja – rozwiązania służące do sterowania mikroklimatem w chlewni

W celu osiągnięcia pożądanych efektów produkcyjnych, efektywnie działająca wentylacja w chlewni w szczególności jest konieczna w upały, gdy chcemy usunąć nadmiar ciepła, ale również przydaje się w dni o często zmieniającej się kapryśnej pogodzie. Dlatego wzrasta znaczenie systemów zarządzania mikroklimatem.

Istota problemu

Brak wentylacji jest szkodliwy dla wydajności trzody chlewnej i samopoczucia personelu oraz wpływa negatywnie na żywotność budynku. Ponadto, parametry mięsa (jakość, zapach, barwa) pochodzącego od świń utrzymywanych w złych warunkach higienicznych znacząco odbiegają od norm.

Wentylacja grawitacyjna nie zawsze jest w pełni wystarczająca, jeżeli chodzi o zapewnienie prawidłowej wymiany powietrza w chlewni. W takim przypadku koniecznością staje się zainstalowanie automatycznych systemów zarządzania warunkami mikroklimatycznymi. Dobór systemu wentylacji powinien uwzględniać potrzeby termiczne grupy docelowej (knury, lochy luźne i prośne, lochy karmiące z prosiętami, prosięta odsadzone, warchlaki, tuczniki). Skuteczna praca instalacji wentylacyjnej polega na dostarczaniu w jednostce czasu odpowiedniej ilości świeżego powietrza do budynku i usuwaniu powietrza zużytego zawierającego szkodliwe gazy, parę wodną, drobnoustroje, kurz, bakterie, wirusy, zarodniki grzybów…

Krzysztof Lipiński

Katedra Żywienia Zwierząt i Paszoznawstwa

Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie

Zastosowanie probiotyków w żywieniu loch

Przewód pokarmowy jest nie tylko miejscem trawienia i wchłaniania składników pokarmowych, ale również odgrywa ważną rolę w procesach odporności zwierząt na choroby (Sugiharto 2014).

Zaburzenia w funkcjonowaniu przewodu pokarmowego są przyczyną licznych schorzeń i gorszych efektów produkcyjnych. Właściwa równowaga mikrobiologiczna przewodu pokarmowego jest często zakłócana przez rożnego rodzaju sytuacje, takie jak: choroby, szczepienia, zmiana mieszanek paszowych czy też zaburzenia w przemianie materii oraz stosowanie antybiotyków w dawkach leczniczych.

Dodatkami paszowymi, które oddziałują na bakterie zamieszkujące przewód pokarmowy są m.in. probiotyki. Mikroorganizmy probiotyczne dodawane są do mieszanek paszowych, wody lub podawane są w postaci pasty.

Probiotyki są obecnie definiowane jako „żywe mikroorganizmy”, które zastosowane w odpowiedniej ilości wpływają korzystnie na status zdrowotny organizmu gospodarza. Preparaty probiotyczne zawierają zwykle pojedyncze szczepy lub kilka różnych kultur bakterii fermentacji mlekowej. Do produkcji probiotyków wykorzystywane są także niektóre gatunki grzybów i drożdży np. Saccharomyces, Aspergillus, Candida.

Probiotyki są grupą dodatków paszowych stosowanych w żywieniu świń od wielu lat. Upowszechnienie probiotyków w żywieniu świń ma związek z faktem, iż prawidłowa mikroflora przewodu pokarmowego wpływa na odporność na infekcje jelitowe powodowane przez takie patogeny jak Escherichia coli, Clostridium i in. Ostatnio zwrócono również uwagę na rolę mikroflory jelitowej w profilaktyce mikotoksykoz…