Mariusz Soszka

Doradca żywieniowy, Ostrówek

Jak ograniczyć straty w trudnym okresie

 
   Spadek popytu na mięso wieprzowe, ogromny import żywych świń i tusz z krajów Zachodniej Europy, znaczący wzrost kosztów produkcji oraz ogromne trudności związane ze zbyciem tuczników to najważniejsze problemy, z którymi kojarzyć się będzie ubiegły rok polskim hodowcom i producentom świń.

   Pandemia koronawirusa, pojawienie się ASF na terytorium Niemiec oraz wysokie ceny komponentów białkowych spowodowały, że panujący wśród hodowców świń na początku ubiegłego roku entuzjazm szybko ostygł, a prognozy długoletniej hossy w branży, związane z postępującym ASF w Chinach i z ich rosnącym zapotrzebowaniem na importowaną wieprzowinę, zostały szybko zweryfikowane przez rzeczywistość. W praktyce w 2020 roku na chowie świń można było przyzwoicie zarobić wyłącznie w I kwartale, ponieważ później ceny tuczników zaczęły drastycznie spadać, a koszty produkcji stale rosły. Od lutego szybko drożały również prosięta, co dodatkowo pogłębiło trudną sytuację w gospodarstwach prowadzących chów w cyklu otwartym.

   Pod koniec III kwartału trudną sytuację na rynku wieprzowiny w Polsce jeszcze bardziej pogorszyło wystąpienie ASF na terytorium Nieniec oraz związane z tym sankcje eksportowe. We wrześniu Niemcy, które do tego czasu były jednym z największym europejskich eksporterów wieprzowiny do Chin, utraciły możliwość jej eksportu w tym kierunku, czego konsekwencją było zawieszenie eksportu niemieckiego mięsa i żywych świń do krajów europejskich, a to z kolei spowodowało jeszcze większe spadki cen żywca w Polsce, do poziomów niespotykanych w ostatnim dwudziestoleciu. Pomimo tego, że niemieckie mięso trafiło na rynek większości europejskich krajów, w dłuższej perspektywie największe spadki cen odnotowano w Polsce, ponieważ kraje niedotknięte ASF, pomimo importu taniego niemieckiego mięsa dalej eksportowały swoje świnie, co ograniczało możliwość wystąpienia „świńskiej górki” i dalszych obniżek w sektorze mięsa…

 Magdalena Kozera-Kowalska

Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu

Szukając optymistycznego otwarcia

Gdyby zastanowić się na tym, co w sposób szczególny wyróżnia polskich rolników spośród obywateli naszego kraju, należałoby uznać, że jest to zadziwiający upór w trwaniu na swoim i determinacja w walce o przetrwanie.

Analizując przez lata sytuację na rynku trzody chlewnej „od środka” (tj. pisząc o tym sektorze, przygotowując ekspertyzy z nim związane, prowadząc rozmowy z rolnikami, uczestnicząc w spotkaniach i seminariach czy korespondując z czytelnikami czasopisma „Trzoda Chlewna” itd.), zyskuje się przekonanie, odmienne od większości obserwatorów „z zewnątrz”, że jest to rynek, na którym znacznie częściej się traci niż zyskuje. To oczywiście subiektywne spojrzenie z perspektywy producentów świń, tj. pierwszego z ogniw całego łańcucha dostaw żywca i mięsa wieprzowego, bez którego nie byłoby kolejnych. W każdym „zdrowym systemie rynkowym” to właśnie ogniowo producentów stanowi podstawę budowania dalszych relacji, a w ujęciu realnym – jest dostarczycielem surowca podlegającego dalszemu przetwórstwu i sprzedaży. Wynikałoby z tego, że w każdym kraju producenci powinni być grupą objętą szczególną opieką, a zarazem nadzorem. Opieką – bo to na nich spoczywa obowiązek gwarantowania, w stopniu minimalnym wprawdzie, ale zabezpieczającym poziom samowystarczalności żywnościowej kraju. Nadzorem – bo to ich należyta staranność ma zapewnić bezpieczną żywność dla nabywców (bo bezpieczeństwo warto czasem kontrolować…)…

Natalia Sobczak-Zuzaniuk, Sebastian Smulski

 vetlab.pl

 Badania pomocne w diagnostyce chorób układu oddechowego

Dzisiejsza specyfika hodowli trzody chlewnej naraża ją na częste choroby układu oddechowego. Należy pamiętać, że wymienione choroby mogą nie tylko generować wysoki odsetek upadków w stadzie, ale przede wszystkim przynoszą olbrzymie straty ekonomiczne. Przyjmuje się, że szczyt zachorowań na choroby układu oddechowego występuje w okresie jesienno-zimowym.

Najczęstszą chorobą układu oddechowego świń na całym świecie jest enzootyczne zapalenie płuc. Choroba ta wywołana jest przez bakterie – Mycoplasma hyopneumoniae. Zakażenie mykoplazmami doprowadza nie tylko do znacznego obniżenia przyrostów masy ciała, ale również podwyższa współczynnik wykorzystania paszy. Tucz chorych zwierząt jest przez to dłuższy o kilka tygodni, a fakt ten wpływa na znaczne straty ekonomiczne. Mykoplazmy, osiedlając się w drogach oddechowych, upośledzają funkcję nabłonka. Najważniejszym objawem choroby jest kaszel, który dotyka większości zwierząt w stadzie i nasila się po wysiłku. Sekcyjnie stwierdzamy bezpowietrzne obszary.

             W celu postawienia diagnozy ze zmienionych chorobowo tkanek lub suchych wymazów z narządu można z powodzeniem wykorzystać diagnostykę molekularną. Materiałem diagnostycznym może być również płyn ustny pobrany na stosowne sznury. Naturalnie można też pobrać krew i wykorzystać surowicę zwierząt do badań laboratoryjnych ELISA, na obecność przeciwciał…